Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Rzeszowskiego. Seria Prawnicza. Prawo 15 (2014)
URI dla tej Kolekcji
Przeglądaj
Ostatnio nadesłane materiały
- PozycjaBEATA SAGAN, USTAWA O TIMESHARE. KOMENTARZ, WARSZAWA 2014, SS. 150(2015-04-23) Świrgoń-Skok, RenataPotrzeba opracowania ustawy o timeshare wynikała z konieczności implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z dnia 14.01.2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany. Timeshare oznacza prawo do korzystania z rzeczy, przede wszystkim nieruchomości, w określonych, regularnie powtarzających się odstępach czasu w każdym roku. Funkcjonalnie timesharing wiąże się z branżą usług turystycznych. Jest najczęściej wykorzystywany w celu nabycia prawa korzystania z nieruchomości położonych w atrakcyjnych turystycznie miejscowościach. Temu właśnie zagadnieniu poświęcony jest recenzowany komentarz. Autorka w syntetyczny sposób przedstawiła problematykę umowy timeshare, jak również umów z nią związanych, takich jak: umowa o długoterminowy produkt wakacyjny, pośrednictwa odsprzedaży oraz uczestnictwa w systemie odsprzedaży, ze szczególnym uwzględnieniem regulacji prawnych chroniących konsumenta jako słabszą stronę stosunku prawnego. Ponadto zostały umieszczone standardowe formularze wyżej wymienionych umów, w tym formularz odstąpienia od umowy timeshare. Komentarz został napisany ładnym i precyzyjnym językiem prawniczym. Odwołuje się do podstawowych zasad kodeksu cywilnego wzbogaconych o orzecznictwo sądowe. Prezentowane przez Autorkę poglądy oparte są nie tylko na źródłowym materiale prawniczym, ale i bogatej literaturze przedmiotu. Warte podkreślenia jest zachowanie właściwych proporcji pomiędzy prowadzonymi wywodami teoretycznymi a potrzebami praktyki obrotu. Recenzowany komentarz stanowi niewątpliwie interesującą publikację, skierowaną nie tylko do sektora turystycznego, ale także prawników praktyków oraz konsumentów
- PozycjaSPRZECIW OD EUROPEJSKIEGO NAKAZU ZAPŁATY A WDANIE SIĘ W SPÓR. GLOSA DO WYROKU EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI Z DNIA 13 CZERWCA 2013 R.(2015-04-23) Kościółek, AnnaPrzedmiot niniejszego opracowania stanowi omówienie wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie C-144/12 Goldbet Sportwetten GmbH przeciwko Massimo Sperindeo. Sprawa, w której zapadło glosowane orzeczenie dotyczy wykładni art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 1896/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 12 grudnia 2006 r. ustanawiającego postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty. Przepis ten przewiduje, że do celów stosowania rozporządzenia nr 1896/2006, a zatem w postępowaniu w sprawie europejskiego nakazu zapłaty, właściwość określa się zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa wspólnotowego, w tym rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych. W szczególności pojawia się pytanie, czy wniesienie sprzeciwu od europejskiego nakazu zapłaty skutkuje wdaniem się w spór w rozumieniu art. 24 rozporządzenia nr 44/2001, a tym samym uznaniem jurysdykcji sądu, przed którym toczy się zwykłe postępowanie cywilne w trybie przewidzianym w rozporządzeniu nr 1896/2006.
- PozycjaINSTYTUCJA MARSZAŁKA SENIORA SENATU W POLSKIM PORZĄDKU PRAWNYM(2015-04-23) Maroń, GrzegorzMarszałek Senior to honorowe i tymczasowe stanowisko w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej. Tytułowa instytucja genezą swoją sięga 1922 r. i Senatu II RP. Marszałkiem Seniorem jest najstarszy senator powołany przez prezydenta RP. Jego kompetencje ograniczają się do pierwszego posiedzenia senatu i służą pełnemu ukonstytuowaniu się tego organu. Marszałek Senior odbiera ślubowanie senatorskie oraz przeprowadza wybór marszałka senatu. Obie funkcje wykonuje z pomocą trzech sekretarzy pierwszego posiedzenia powołanych spośród najmłodszych senatorów. Marszałek Senior otwiera również pierwsze posiedzenie izby – czemu towarzyszy trzykrotne uderzenie laską marszałkowską – jeśli nie może tego uczynić prezydent RP. Moment objęcia przewodniczenia obradom inauguracyjnego posiedzenia przez nowo wybranego marszałka senatu kończy parlamentarną aktywność Marszałka Seniora w danej kadencji senatu.
- PozycjaOBYWATELSTWO W ŚWIETLE PRAWA ADMINISTRACYJNEGO(2015-04-23) Ura, PaulinaObywatelstwo, co zostało wykazane, jest instytucją zarówno prawa międzynarodowego, jak i prawa administracyjnego. W zakresie obywatelstwa prawo międzynarodowe jest ściśle powiązane z prawem wewnętrznym. Mimo że w żadnym przepisie prawa nie ma definicji obywatelstwa, to jego istota pozwala na formułowanie definicji doktrynalnych. Obywatel to osoba fizyczna będąca podmiotem prawa, wyposażona w określone uprawnienia, wolności i obowiązki. W definicjach podkreśla się przede wszystkim więź prawną między obywatelem a państwem. Właśnie z więzi tej wynikają uprawnienia i obowiązki obywatela, jak też państwa, co kształtuje podmiotowość administracyjnoprawną obywatela. Zakres tej podmiotowości pozwala natomiast na ukazanie statusu administracyjnoprawnego obywatela. Obowiązki państwa wyznaczają podmiotowość obywatela, natomiast obowiązki obywateli w stosunku do państwa skutkują ograniczeniami w sferze tej podmiotowości.Poszerzenie zakresu podmiotowości prawnej w związku z obywatelstwem nastąpiło poprzez członkostwo w Unii Europejskiej. Obywatelstwo unijne, jakkolwiek ma charakter wtórny i dodatkowy do obywatelstwa państwa członkowskiego, spowodowało poszerzenie praw (uprawnień) obywateli unijnych. Mogą oni korzystać z praw przyznanych im przez traktaty i postępować zgodnie z nimi. Unia zaś zobowiązana jest do zapewnienia gwarancji ich przestrzegania. Ukazanie ogólnych zagadnień dotyczących obywatelstwa, jego definicji, rozwiązań międzynarodowych przewidzianych w konwencjach międzynarodowych, obowiązków państwa, a w końcu obywatelstwa unijnego zwraca uwagę na złożoność problematyki, ale jednocześnie pozwala na wykazanie bezpośredniego związku między posiadaniem obywatelstwa a zakresem podmiotowości prawnej osób fizycznych jako podmiotów prawa
- PozycjaUSTROJOWY MODEL ODPOWIEDZIALNOŚCI POLITYCZNEJ RZĄDU W III REPUBLICE FRANCUSKIEJ (REGULACJA PRAWNA I PRAKTYKA USTROJOWA)(2015-04-23) Pastuszko, GrzegorzW artykule pojawia się analiza uregulowań normatywnych regulujących mechanizm odpowiedzialności politycznej rządu w III Republice Francuskiej. Dzieli się on zasadniczo na dwie części. W części pierwszej czytelnik odnajdzie rozważania poświęcone prawnym aspektom analizowanej instytucji. Obejmują one zarówno rozwiązania zawarte w ustawie z 25 lutego 1875 r. o organizacji władz publicznych, jak i rozwiązania ujęte w regulaminach obydwu izb francuskiego parlamentu. W części drugiej z kolei znajduje się opis praktyki ustrojowej z wyeksponowanym wątkiem specyficznych relacji ustrojowych, jakie ukształtowały się w III Republice na tle działania organów legislatywy i egzekutywy
- «
- 1 (current)
- 2
- 3
- »