Doktoraty (KNM) / Doctoral Theses (CoMS)

Przeglądaj

Ostatnio nadesłane materiały

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 134
  • Pozycja
    Ocena wybranych markerów epigenetycznych u pacjentek w ciąży powikłanej cukrzycą ciążową
    (Uniwersytet Rzeszowski, 2024-04-04) Kunysz, Mateusz
    Cukrzyca ciążowa jest najczęściej występującym powikłaniem w ciąży (8%) i charakteryzuje się hiperglikemią będącą wynikiem patologicznych mechanizmów homeostatycznych. miRNA to małe, niekodujące cząsteczki RNA. Głównym celem było zbadanie potencjalnej roli miRNA (16-5p, 222-3p, 21-5p) w kontekście cukrzycy ciążowej oraz ich związku z cechami klinicznymi u pacjentek. Do badania włączono 72 pacjentki ciężarne. 42 było obciążone cukrzycą ciążową, a 30 pacjentek stanowiło grupę kontrolną. Pacjentki z cukrzycą podzielono na te leczone dietą oraz dodatkowo insuliną. Ekspresję miR oznaczano za pomocą metody ELISA. W badaniach stwierdzono brak istotnych różnic w ekspresji miR-222-3p między pacjentkami z GDM a grupą kontrolną. W grupie kontrolnej stwierdzono dodatnią korelację między ekspresją miR-222-3p, a stanem przedrzucawkowym. Grupa GDM wykazywała dodatnią korelację między ekspresją miR-16-5p, a BMI oraz insulinoopornością HOMA-IR. W grupie GDM zaobserwowano dodatnią korelację między ekspresją miR-21-5p, a stężeniem glukozy na czczo. Wyniki nie potwierdzają roli miR-222-3p w patogenezie GDM oraz jako markera diagnostycznego, jednakże sugeruje się rolę miR-222-3p w patogenezie stanu przedrzucawkowego. Dodatkowo zaobserwowano rolę miR-16-5p w patogenezie GDM. Ponadto wskazuje się na potencjalną rolę miR-21-5p w monitorowaniu leczenia cukrzycy ciążowej.
  • Pozycja
    Ocena wydolności fizycznej dzieci i młodzieży chorych na cukrzycę typu 1 przy zastosowaniu testu spiroergometrycznego
    (Uniwersytet Rzeszowski, 2024-03-21) Wołoszyn, Filip
    Cukrzyca typu 1 (T1DM) to choroba metaboliczna związana z brakiem insuliny. Dzieci i młodzież z T1DM często doświadczają ograniczeń w wykonywaniu ćwiczeń fizycznych. Celem pracy było zbadanie wydolności fizycznej dzieci i młodzieży z T1DM, uwzględniając skład ciała, czas choroby i poziom hemoglobiny glikowanej. Porównano wyniki z grupą kontrolną zdrowych dzieci aktywnych i nieaktywnych fizycznie. Uczestnicy przeszli test spiroergometryczny i ocenę składu ciała. Osoby z T1DM wykazywały niższą wydolność fizyczną i odmienne parametry fizjologiczne. Analiza parametrów jest istotna dla monitorowania zdrowia i bezpieczeństwa podczas aktywności fizycznej u dzieci z T1DM.
  • Pozycja
    Obrażenia części twarzowej czaszki i osób w podeszłym wieku. Obserwacje własne z Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie
    (Uniwersytet Rzeszowski, 2024-03-14) Frańczak, Jan
    Wraz ze wzrostem średniej długości życia i populacji osób w podeszłym wieku (powyżej 60. roku życia wg WHO) rośnie liczba urazów części twarzowej czaszki w tej grupie wiekowej. Praca obejmuje materiał kliniczny 505 chorych po urazie części twarzowej czaszki, leczonych w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej USK im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie, w latach 2000–2019. Celem pracy jest retrospektywna wieloczynnikowa analiza danych dotyczących przyczyn, diagnostyki, sposobów i wyników leczenia chorych w dwóch okresach 2000–2009 i w latach 2010–2019. Zaobserwowano wzrost liczby leczonych chorych w latach 2010–2019 o 37%, porównując do lat 2000–2009. Wiek hospitalizowanych chorych wahał się pomiędzy 60 a 94 lata, mediana wynosiła 69. Do celów analizy statystycznej podzielono wiek podeszły na 3 grupy, tj.: 60–70, 71–80 i powyżej 80 lat. Najliczniejszą grupę stanowili chorzy w wieku 60–70 lat, tj. 58%, chorzy w wieku 71–80 lat stanowili 28,1%, chorzy w wieku powyżej 80 lat 13,9%. Przeważającą grupę pacjentów stanowili mężczyźni 70%, zaś kobiety 30%. Główną przyczyną obrażeń części twarzowej czaszki w każdej badanej grupie wiekowej i w dwóch badanych okresach był upadek z własnej wysokości – 35,5% przyczyn złamań. Dominowały złamania kompleksu jarzmowo-szczękowego – 42,2% oraz żuchwy – 31,1%. Nie stwierdzono współistniejących obrażeń u 66,3% chorych. Złamaniom szczękowo- twarzowym najczęściej towarzyszyły urazy OUN – w 16,2% oraz narządu ruchu w 11,3%. U większości chorych, tj. 64,6% stwierdzono choroby współistniejące, wśród których najczęściej występowały schorzenia kardiologiczne (46,5%) oraz endokrynologiczne i metaboliczne (17,4%). Większość chorych – 60% leczono chirurgicznie, 15% za pomocą metod zachowawczo- ortopedycznych, u 25% wykorzystano metody chirurgiczno-ortopedyczne. Stwierdzono najmniejszą liczbę powikłań po leczeniu w grupie chorych leczonych za pomocą metod zachowawczo-ortopedycznych.
  • Pozycja
    Diagnostyka spektroskopowa guzów niskozróżnicowanych drobnookrągłokomórkowych u dzieci
    (Uniwersytet Rzeszowski, 2024-02-29) Łach, Kornelia
    Nowotwory u dzieci występują relatywnie rzadko (ok. 1% wszystkich zachorowań na nowotwory), a ich patogeneza i histopatologia jest odmienna w stosunku do nowotworów u ludzi starszych. W Polsce obserwuje się około 1200-1300 zachorowań rocznie na chorobę nowotworową wśród dzieci. Opóźnione rozpoznanie choroby nowotworowej może się wiązać z gorszym rokowaniem, a nawet z zagrożeniem życia. Dlatego tak istotne jest poszukiwanie nowych skutecznych, obiektywnych, tanich oraz szybkich metod diagnostycznych. Spektroskopia w podczerwieni z transformatą Fouriera (FTIR) oraz spektroskopia Ramana są fizykochemicznymi, nieinwazyjnymi, czułymi i powtarzalnymi metodami, które dostarczają istotnych informacji na temat zmian w strukturze molekularnej. Uzyskane widmo i jego zmiany mogą zostać potencjalnie wykorzystane do monitorowania przebiegu choroby oraz jako marker prognostyczny do stratyfikacji leczenia onkologicznego. Celem niniejszego badania była próba wykorzystania uzyskanych widm spektroskopowych jako potencjalnego narzędzia diagnostycznego oraz jako markera prognostycznego dla: mięsaka Ewinga (ES) oraz rdzeniaka zarodkowego- medulloblastoma (MB) u dzieci. Na podstawie uzyskanych wyników, potwierdzono przydatność spektroskopii wibracyjnej jako testu diagnostycznego zarówno w MB jak i w ES. Dodatkowo wykazano dużą wartość prognostyczną spektroskopii FTIR w ES.
  • Pozycja
    Analiza wpływu szczepienia BCG na częstość występowania oraz przebieg zakażeń SARS-CoV-2 wśród pracowników ochrony zdrowia w Polsce
    (Uniwersytet Rzeszowski, 2024-03-13) Zapolnik, Paweł
    Szczepionka przeciwko gruźlicy (Bacillus Calmette-Guérin, BCG) została wprowadzona 100 lat temu i jest nadal zalecana przez Światową Organizację Zdrowia w celu zapobiegania tej chorobie. Badania wykazały że szczepienie BCG może stymulować nieswoistą odpowiedź immunologiczną i zmniejszać częstość występowania niektórych chorób. Na początku pandemii choroby koronawirusowej postawiono hipotezę, że zachorowalność na COVID-19 może być mniejsza w krajach stosujących profilaktykę BCG. Próbując zweryfikować tą tezę, przeprowadzono wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie na grupie 695 pracowników służby zdrowia w Polsce. Wszyscy uczestnicy badania mieli wykonaną próbę tuberkulinową, po której osoby z ujemnym wynikiem były randomizowane (w stosunku 1:1) i otrzymywały szczepionkę BCG lub placebo. Od tego momentu osoby te były poddawane trzymiesięcznej obserwacji pod kątem występowania objawów COVID-19 oraz analizie serologicznej. Wyniki przeprowadzonych badań nie wykazały zależności między rewakcynacją szczepionką BCG a zachorowalnością na COVID-19. Nie odnotowano również znamienności statystycznej między wynikami testu tuberkulinowego a ilością zachorowań na COVID-19. Jednocześnie wykazano znamiennie częstsze zachorowania na COVID-19 wśród pielęgniarek w porównaniu do osób wykonujących inne zawody medyczne. U 150 uczestników badania wykryto obecność przeciwciał anty-SARS-CoV-2 w klasie IgG, natomiast stężenia przeciwciał nie różniły się znacząco między trzema badanymi grupami i nie wykazano istotności statystycznej.