Pisanie jako (auto)terapia. Na marginesie prozy Michała Moszkowicza

Szkic prezentuje twórczość słabo znanego w Polsce pisarza Michała Moszkowicza, który wyemigrował do Szwecji. Wykorzystując pisanie jako (autoterapię), starał się opowiedzieć między innymi o problemie z brakiem zakorzenienia, wyobcowaniem, samotnością, wewnętrznym rozbiciem. Nie mogąc uwolnić się od traumy wygnania, szukał ukojenia w literaturze (swojej i innych). Stale powracając do tych samych zdarzeń, osób, rozmów, pragnie uporać się z traumatyczną przeszłością, z zawieszeniem między dwoma krajami, językami i kulturami, między polskością a żydwoskością, między wygnaniem a niemożnością zadomowienia się.

The sketch presents Michał Moszkowicz’s prose and him as a writer, who is not well known in Poland and emigrated to Sweden. Using writing as (self) therapy, he tried to talk about, among other things, the problem of lack of roots, alienation, loneliness, and internal breakdown. Unable to free himself from the trauma of exile, he sought solace in literature (his own and others’). Constantly returning to the same events, people and conversations, he wants to deal with the traumatic past, with the suspension between two countries, languages and cultures, between Polishness and Jewishness, between exile and the inability to settle down.