Niezależne regiony, postrzegane dynamicznie, a nie jako struktury statyczne, otrzymały szansę stymulowania rozwoju społeczno-gospodarczego na swoim obszarze poprzez stworzenie systemu sprzyjającego tworzeniu, wprowadzaniu i upowszechnianiu innowacji. Unia Europejska w ramach wspierania innowacyjności gospodarki w krajach członkowskich i kandydujących zaproponowała na początku lat 90. XX wieku realizację projektów polegających na opracowaniu regionalnych strategii innowacji według określonych standardów. Regionalne strategie innowacyjne są jednym z instrumentów inicjowania jakości innowacyjności jako czynnika wzrostu gospodarczego. Miarą sukcesu RSI jest wzrost konkurencyjności regionów, które w warunkach polskich utożsamiane są z województwami w obecnym podziale terytorialnym. Kształtowanie konkurencyjności z wykorzystaniem jakości innowacyjności zależy od atrybutów regionalnego systemu innowacji, którego zasady funkcjonowania i rozwoju są określone w RSI. Zatem możliwości tworzenia, pomnażania i wykorzystywania kapitału intelektualnego dzięki rozwiązaniom zawartym w regionalnych systemach innowacji są podstawowym warunkiem sukcesu RSI.
