(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2011) Kozioł, Wojciech
Celem artykułu jest identyfikacja rozmiaru stałej ekonomicznej potencjalnego wzrostu w rachunku kapitału ludzkiego. Badania nad rozmiarem stałej ekonomicznej sięgają początku lat siedemdziesiątych XX wieku. Wtedy to podjęto pierwsze próby określenia długookresowej stopy wzrostu kapitału inwestowanego w papiery wartościowe w Stanach Zjednoczonych. W tych historycznych badaniach rolę stałej ekonomicznej potencjalnego wzrostu pełni pojęcie premii za ryzyko. Do osiągnięcia celu niniejszego artykułu wykorzystano model kapitału ludzkiego, którego autorem jest M. Dobija. Metodologia badawcza polega na obliczeniu wartości kapitału ludzkiego każdego pracownika na podstawie danych kadrowych zatrudniającego go przedsiębiorstwa, a następnie porównanie uzyskanej wartości indywidualnego kapitału ludzkiego z wynagrodzeniem zasadniczym otrzymywanym przez tego pracownika. W efekcie pozwala to na obliczenie stopy zwrotu z kapitału ludzkiego, czyli jednego z najważniejszych wskaźników z dziedziny analizy rentowności przedsięwzięć inwestycyjnych. Wyniki badań przeprowadzone na 702-osobowej próbie pracowników potwierdziły istnienie stałej ekonomicznej na poziomie około 8% rocznie.
