(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2007-06) Cieślak, Iwona
W Polsce grupa zawodowa lekarzy znana jest z długoletnich protestów dotyczących wysokości wynagrodzeń. Zasadność tych protestów można zbadać opierając się na znanych oraz akceptowanych modelach kapitału ludzkiego i intelektualnego, w których zakłada się, że każdy człowiek posiada zgromadzoną we własnej osobie wartość, która może podlegać wymianie na gruncie pracodawca – pracownik. Zgodność płacy z wartością pracy przekazanej przez pracownika na rzecz jednostki jest przesłanką społecznie akceptowaną. Akceptacja ta wynika między innymi z podświadomego rozumienia transakcji wymiany dokonywanej na godziwych warunkach. Pracujący wykonując swoją pracę wydatkuje własną energię oczekuje w zamian uzyskania wynagrodzenia pozwalającego mu na uzupełnienie tego ubytku i zachowania swojego kapitału. Właściwe wyznaczenie wielkości płac zapobiega deprecjacji kapitału ludzkiego i intelektualnego. Brak zachowania równowagi pomiędzy płacą a wartością pracy w dłuższym okresie czasu prowadzić będzie do niezadowolenia pracujących. Taki przykład niezadowolenia mamy w Polsce między innymi w analizowanej grupie zawodowej lekarzy.
