Przyjętą przesłanką społeczną jest zgodność wynagrodzenia z pracą godną wykonywania dla pracodawcy. Ta akceptacja wynika ze zrozumiałej transakcji wymiany dokonanej na równych warunkach. Pracownik oddaje swoją energię w trakcie swojej pracy, więc jest to powód do oczekiwania płacowego. Wynagrodzenie uzupełnia tę stratę i utrzymuje jego kapitał na tym samym poziomie. Wynagrodzenie na odpowiednim poziomie zapobiega deprecjacji kapitału ludzkiego i intelektualnego. Brak równowagi między wynagrodzeniem a wartością pracy po pewnym czasie doprowadzi do niezadowolenia pracownika. Często decyzja o wynagrodzeniu podejmowana jest w celu pozyskania najlepszych pracowników, motywacji i rozwoju osobistego. Wynagrodzenie, jak pokazano, należy traktować jako koszty i dochody, czyli koszty i efekty pracy. To właśnie firma otrzymuje za wynagrodzenie. Wynagrodzenie jest częścią dochodu pracownika. Interesuje go, aby był tak wysoki, jak jego wydatki. Specjalna ocena wynagrodzenia ma miejsce wtedy, gdy trafia do człowieka, który ma główny lub znaczący udział w uprawie produktu. System wynagrodzeń zasadniczych ma duży wpływ na motywację i oczekiwania wobec pracy. Zachęca do osiągania lepszych efektów, rozwoju wiedzy i umiejętności. Efektywny system płatności powinien być przejrzysty i powiązany z zaangażowanym kapitałem ludzkim.
