Parlamentarische Sprache des Dazwischenredens. Politolinguistische Analyse der Zwischenrufe im Abgeordnetenhaus des Österreichischen Reichsrats 1917-1918.

Abstract

W moich badaniach koncentruję na zwischenrufach wypowiedzianych podczas XXII sesji XII kadencji Izby Poselskiej austriackiej Rady Państwa w latach 19171918 i analizuję je pod kątem politolingwistycznym. Wykazuję, że zwischenrufy stanowiły zawsze, niezależnie od epoki, nieodłączną i ważną część komunikacji i debaty parlamentarnej. Bazując na analizowanych zwischenrufach (5531) udzielam odpowiedzi na następujące pytania: Jakie znaczenie miały zwischenrufy w komunikacji i debacie parlamentarnej w analizowanym okresie? Jak są zbudowane pod względem językowym i jakie emocje wyrażały? Kiedy i w jakim celu były wykorzystywane? Przedstawiam także jakie funkcje i typy zwischenrufów parlamentarnych można wyróżnić w analizowanym okresie. Jednocześnie poddaje analizie osoby zwischenruferów, jak można nazwać parlamentarzystów posługujących się wtrąceniami w dyskusji polityczne – kim byli, jaki mieli charakter i motywację w pozaregulaminowych działaniach parlamentarnych. Te niedoceniane i z pozoru nieważne, a także często pomijane przez badaczy wypowiedzi o różnej długości, budowie, o różnych typach i funkcjach dla wielu parlamentarzystów stawały się i nadal stają istotnym, a czasem wręcz jedynym orężem w walce politycznej na sali plenarnej.

In my research I concentrate on the hecklings conducted during the 22nd session of the 12th term of the House of Deputies of the Austrian Imperial Council in 1917-1918 and I analyze them from the politolinguistical point of view. I show that hecklings have always been, regardless of the era, an inseparable and important part of parliamentary communication and debate. Based on the examined hecklings (5531) I answer the following questions: What was the significance of hecklings in parliamentary debate and communication in the analyzed period? How are they built in terms of language and what emotions did they express? When and for what purpose were they used? I describe functions and types of parliamentary hecklings in the analyzed period. Also, I analyze the hecklers – who they were, what was their character and motivation in parliamentary activities not covered by the regulations. The results of my research are an evidence of the multiformity and multifunctionality of parliamentary hecklings, as well as their universality of use during debates. These underestimated and seemingly unimportant, as well as often overlooked by researchers’ statements of varying length, structure, different types and functions have become and still become an important and sometimes even the only weapon in the political fight in the plenary hall for many parliamentarians.