Monografia poświęcona jest twórczości poetyckiej i krytycznoliterackiej Zbigniewa Bieńkowskiego (1913–1994), poety, eseisty, krytyka, tłumacza, który jako poeta znany był przede wszystkim za sprawą dwóch zbiorów poezji: „Sprawy wyobraźni” i „Trzech poematów”, zaś jako krytyk i eseista ogłosił „Piekła i Orfeusze. Szkice z literatury zachodniej”, „Modelunki. Szkice literackie”, „Poezję i niepoezję. Szkice”, „W skali wyobraźni. Szkice wybrane”, „Notatnik amerykański”, „Ćwierć wieku intymności. Szkice o poezji i nie poezji” oraz „Przyszłość przeszłości. Eseje”. Dorobek Bieńkowskiego, badany na tle nowoczesności i ukazujący miejsce tej twórczości pośród różnych tendencji rozwojowych w literaturze polskiej XX wieku, przedstawiony jest w studium z dbałością o podkreślenie perspektywy historycznoliterackiej, ukazanie kluczowych tradycji, rodowodu sztuki słowa, wyobraźni, rzemiosła poetyckiego, a także metody krytycznej.