(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Wójcik, Anna
W myśl konstruktywistycznej koncepcji dydaktyki powinnością nauczyciela jest wspieranie uczniów w zdobywaniu przez nich narzędzi poznania i rozumienia świata oraz budowaniu zasobów własnej wiedzy i umiejętności. Zadaniem edukacji jest natomiast pomoc każdej jednostce w rozwijaniu zdolności w stawaniu się całościowym bytem ludzkim, a nie jedynie narzędziem dla ekonomii. Zarzutem kierowanym najczęściej w kierunku polskiej szkoły jest niewywiązywanie się z tego zadania, co przejawia się słabym przygotowaniem młodych ludzi do życia i pracy, do wyzwań rozwojowych, ale i zagrożeń współczesnego świata. Warto poszukiwać takich rozwiązań, które stworzą dzieciom i młodzieży możliwość rozwoju na miarę ich możliwości. Jednym z takich rozwiązań dysponuje pedagogika Marii Montessori, podkreślając znaczenie aktywności dziecka w procesie jego uczenia się. W artykule krótko porównano hebratyzm z nurtem „nowego wychowania”, do którego zaliczana jest pedagogika Marii Montessori, a dalsze rozważania odniesione zostały do współczesnej wiedzy o tym, jak uczy się mózg.
