BYĆ CZY MIEĆ W PONOWOCZESNOŚCI (PERSPEKTYWA PERSONALIZMU KATOLICKIEGO)

Konsumowanie, jako nieodzowny, od zarania dziejów, składnik ludzkiego życia wpisuje się w biologiczny byt człowieka i jest niezbędnym warunkiem życia, metabolicznego cyklu przyswajania, trawienia i wydalania. Różnic pomiędzy naturalnym z punktu widzenia ludzkiej natury konsumowaniem a konsumpcjonizmem trzeba szukać w społecznym podejściu do procesu konsumowania. Uprawnioną wydaje się teza, że konsumowanie staje się konsumpcjonizmem, gdy przestaje być środkiem, a staje się celem życia i na tyle dominującą czynnością, że „mieć” podporządkowuje się zupełnie temu, co wyznacza „być”. Pozostając przez ciało istotą złączoną ścisłymi więzami ze światem przyrody, domagającą się konsumpcji człowiek odczuwa poprzez swoją duchowość z nim odrębność. Jeśli ktoś nie próbuje zrozumieć tego kim jest, nie jest w stanie, odpowiedzialnie i sensownie, zmierzyć się z dylematem „być” czy „mieć”. Kwestia swoistego napięcia pomiędzy opozycyjnymi, jak się sądzi światami wartości, światopoglądami i postawami związanym z „być” i „mieć” jest przedmiotem rozważań socjologów, pedagogów, psychologów, teologów (np. Jana Pawła II, Benedykta XVI i papieża Franciszka). Alternatywa „być” czy „mieć” stanowi też przedmiot zainteresowania filozofów, a zwłaszcza G. Marcela oraz E. Fromma, którzy uznali, że egzystencja człowieka toczy się w przestrzeni dwóch antagonistycznych poziomów istnienia: egzystencji i bytu.

Consuming, as an indispensable element of human life since the dawn of time is a part of the biological existence of man and is a necessary condition for life, the metabolic cycle of absorption, digestion and excretion. Differences between the natural, from the point of view of human nature, consumption and consumerism must be searched in the social approach to the process of consumption. The thesis that consumption turns into consumerism seems legitimate when it ceases to be the means and becomes the goal of life and such a dominant activity that „have” is completely subordinated to what „to be” points out. Remaining through the body a creature connected with inseparable bonds with the world of nature, demanding consumption, a man feels through his spirituality a fundamental separation with him. If someone does not try to understand who they are, they are also unable, responsibly and sensibly, to face the dilemma of "being" or "having". Unfortunately, the modern context of our existence does not help us to think too deeply about our nature.