Ideą jaka przyświecała konceptowi niniejszej dysertacji było rozwiązanie problemu współzależności pomiędzy wzorcem ruchowym techniki mae-geri, a spotykanymi w trakcie jednostki treningowej trzema fazami aktywności fizycznej z punku widzenia fizjologii: przed rozgrzewką, po rozgrzewce, w trakcie „walki z cieniem”. Ponadto ba-dani wykonywali technikę mae-geri w dwóch różnych warunkach, bardziej utylitarnie, na tarczę, której ruch jako sygnał wzrokowy – wyzwalany, rejestrował akcelerometr. Drugą opcją było kopnięcie w powietrze w formule kata, na swoje indywidualne tempo. Wykorzystano paradygmat nowicjusze-eksperci, aby ocenić różnice w opanowaniu wzorca ruchowego kopnięcia mae-geri w zależności od stopnia zaawansowania sportowego. Jako nowatorską koncepcję zaproponowano użycie zintegrowanych w tym samym czasie systemów: motion capture opartego na czujnikach inercyjnych oraz elektromiografii powierzchniowej (sEMG). W pierwszym przypadku stworzono komputerowe modele biokinematyczne na podstawie wystandaryzowanej kalibracji. Następnie zarejestrowano badaną technikę z możliwością wyliczenia wskaźników biokinematycznych na podstawie EMG i IMU.

The idea behind the concept of this dissertation? was solving the interdependence issue between the movement pattern of the mae-geri technique and the three phases of physical activity encountered during the training unit from a physiological point of view: before the warm-up, after the warm-up, during the 'shadow battle'. In addition, the subjects performed the mae-geri technique in two different condi-tions, more utilitarian, on a target, whose movement as a visual-triggered signal was recorded by an accelerometer. The second option was to kick in the air in a kata formu-la, at their individual pace. A novice-expert paradigm was used to assess differences in the mastery of the movement pattern of the mae-geri kick depending on the level of sporting proficiency. As a novel concept, the use at the same time of integrated systems was proposed: motion capture based on inertial sensors and surface electromyography (sEMG). In the first case, biokinematic computer models based on a standardized cali-bration were created. The studied technique was then recorded with the possibility of calculating biokinematic indicators based on EMG and IMU.