Skuteczność terapii biologicznej z wykorzystaniem larw "Lucilia sericata" w leczeniu ran przewlekłych u chorych w opiece długoterminowej i paliatywnej
| dc.contributor.author | Bazaliński, Dariusz | |
| dc.date.accessioned | 2025-01-23T09:45:24Z | |
| dc.date.available | 2025-01-23T09:45:24Z | |
| dc.date.issued | 2019 | |
| dc.description | Wydłużenie się średniej życia ludności w krajach rozwiniętych zdeterminowało postępujący proces starzenia się społeczeństwa. Wzrost liczby przewlekle chorych, szczególnie wśród populacji w wieku podeszłym, wymagających profesjonalnej opieki i rehabilitacji, spowodował zmianę koncepcji działań i zwiększenie nakładów na świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej i paliatywnej. Choroby przewlekłe, szczególnie nowotworowe, są główną przyczyną wysokiego wskaźnika śmiertelności zarówno w Polsce, jak i na świecie. Większość chorych przewlekle oczekuje specjalistycznej opieki w warunkach domowych. Szacuje się, że w Polsce około 500 tysięcy chorych zmaga się z ranami przewlekłymi o różnej etiologii. Podstawowymi zasadami miejscowego leczenia rany jest możliwie jak najszybsze oczyszczenie jej z tkanek martwych, minimalizacja infekcji i kontrola wysięku, przyśpieszenie procesu gojenia. W warunkach domowych istnieje możliwość wykorzystania większości rekomendowanych metod oczyszczania ran. Każda rana powinna być jak najszybciej oczyszczona, ale nie każda rana kwalifikuje się do opracowania chirurgicznego. Z tego względu rodzaj rany i jej oczyszczenie oraz możliwe opracowanie determinują postępowanie z nią na dalszych etapach jej gojenia. Oczyszczenie rany („tissue, debridement”) jest pierwszym i najważniejszym ogniwem koncepcji TIME ze względu na zmniejszenie ryzyka infekcji związanego z namnażaniem się mikroorganizmów w martwej rozpływnej tkance i stworzeniem warunków do ziarninowania i naskórkowania. Wybór metod oczyszczania rany lub sposób ich łączenia w czasie i miejscu jest uwarunkowany kilkoma czynnikami związanymi z lokalizacją, głębokością uszkodzenia struktur tkankowych, ilością wysięku oraz ogólnym stanem chorego. Metoda terapii biologicznej łączy w sobie elementy działań chirurgicznych i autolitycznych, co diametralnie skraca czas oczyszczenia rany przy znamienicie mniejszych kosztach. Pod uwagę należy brać również potencjalne zyski i straty dla pacjenta, którego stan ogólny nie zawsze predysponuje do radykalnego leczenia. W uzasadnionych przypadkach wdrażane są działania paliatywne mające na celu minimalizację bólu, utrzymanie martwiczego strupa, poprawę jakości życia. | |
| dc.identifier.isbn | 978-83-7996-642-4 | |
| dc.identifier.uri | https://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/11223 | |
| dc.language.iso | pol | |
| dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego | |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International | en |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | |
| dc.title | Skuteczność terapii biologicznej z wykorzystaniem larw "Lucilia sericata" w leczeniu ran przewlekłych u chorych w opiece długoterminowej i paliatywnej | |
| dc.type | book |