The article presents strike legislation in the Slovak Republic. It primarily draws attention to the two admissible types of strikes: a Constitutional and an industrial (working) ones, where each has its own specific rules. A Constitutional strike is regulated only by the Constitution, without any special conditions for its implementation, whereas the industrial one can be realized only in the process of collective bargaining in a collective dispute. The Authors point out negative practical consequences of this legislation duality, in particular with regard to the principle of legal certainty and subsequent employee’s responsibility when the employer questions the strike’s legality. The Authors remind about the interest of employer’s representatives in adopting a special law which would comprehensively regulate the issue of the right to strike in the Slovak Republic. The problem has its specific form in case of an employer with foreign capital, who hardly perceives the legal framework of the employee’s right to strike.

Artykuł omawia ustawodawstwo w zakresie strajku, obowiązujące w Republice Słowacji. Na początku Autorzy zwracają uwagę na istnienie dwu dopuszczalnych rodzajów strajków: konstytucyjnego i przemysłowego (pracowniczego), z których każdy funkcjonuje według własnych, specyficznych reguł. Strajk konstytucyjny regulowany jest wyłącznie przez postanowienia ustawy zasadniczej, która nie stanowi o żadnych szczególnych warunkach jego wprowadzenia, podczas gdy strajk pracowniczy może zostać rozpoczęty jedynie w razie sporu podczas negocjacji umowy zbiorowej. Autorzy wskazują na negatywne konsekwencje tego dualizmu ustawodawczego w praktyce, w szczególności odnoszące się do zasady pewności prawa oraz wynikającej z niej odpowiedzialności pracowników w sytuacji, gdy pracodawca kwestionuje legalność strajku. Autorzy przypominają o interesie lezącym po stronie przedstawicieli pracodawców w uchwaleniu odrębnej ustawy, która w sposób zrozumiały uregulowałaby zagadnienia związane z prawem do strajku w Republice Słowacji. Problem ten nabiera specyficznego wymiaru w przypadku pracodawcy z kapitałem zagranicznym, który nie uświadamia sobie podstaw prawa pracowników do strajku.