UR Journal of Humanities and Social Sciences nr 4(9)/2018

URI dla tej Kolekcjihttp://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/4580

Przeglądaj

Ostatnio nadesłane materiały

Aktualnie wyświetlane 1 - 11 z 11
  • Pozycja
    Janowi Malczewskiemu w dowód serdecznej pamięci i głębokiego uszanowania
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Janowski, Mieczysław
  • Pozycja
    Ksiądz Augustyn Jakubisiak – postać niezwykła. Tłumaczenie wspomnień José-Marie Boucheta wraz z komentarzem
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Krzych, Bartłomiej K.
    Polska myśl filozoficzna na emigracji z czasów dwudziestolecia międzywojennego nadal nie jest w pełni przebadana. Wielu myślicieli pozostaje zapomnianych lub z różnych względów pominiętych w prowadzonych aktualnie badaniach. Do niedawna było tak również z postacią ks. Augustyna Jakubisiaka (1884–1945), polskiego kapłana pracującego i działającego większą część życia we Francji, zwłaszcza w Paryżu, gdzie związał się na stałe z Towarzystwem Historyczno-Literackim i Biblioteką Polską. Mimo to Jakubisiak utrzymywał kontakty z polskim środowiskiem akademickim, co objawiło się zwłaszcza w głośnej polemice z Janem Łukasiewiczem. Studia na paryskich uczelniach pozwoliły Jakubisiakowi wejść do grona bywalców francuskiego intelektualnego salonu, do którego należeli m.in. Henri Bergson, Emmanuel Mounier czy Jacques Maritain. Jedną z osób, która poznała w ten sposób Jakubisiaka i pozostawiła poświęcone mu wspomnienia, był José-Marie Bouchet, francuski pisarz, nauczyciel, podróżnik, historyk i muzyk – człowiek renesansu. Bouchet w 1968 r. został czynnym członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu, gdzie – od śmierci Jakubisiaka – w archiwach znajduje się spuścizna pozostała po polskim myślicielu. Tekst stanowi tłumaczenie wspomnień Boucheta poświęconych Jakubisiakowi wraz ze stosownym wprowadzeniem, komentarzem i uwagami, które dopełnia materiał zdjęciowy ilustrujący m.in. słowa francuskiego intelektualisty. Bouchet dzieli swoje wspomnienia na dwie części: biograficzną i teoretyczną. W pierwszej opisuje swoje spotkania z Jakubisiakiem oraz podaje mniej znane szczegóły z jego życia, wskazuje też na znaczenie jego działalności społecznej i wydawniczej. W drugiej zaś odwołuje się do najważniejszych koncepcji filozoficznych i teologicznych Jakubisiaka (krytyka determinizmu i indeterminizmu, koncepcja autodeterminizmu i miejsca integralnego) oraz okrasza je ustępami z pism polskiego kapłana lub jego przyjaciół. Bouchet zwraca szczególną uwagę na uznanie przez Jakubisiaka ogromnej wartości jednostki ludzkiej, co zakorzenione jest w Objawieniu chrześcijańskim. Francuz przeciwstawia myśl Jakubisiaka współczesnemu skrajnemu indywidualizmowi i relatywizmowi, porównując przy tym polskiego myśliciela do znanego niemieckiego teologa Romano Guardiniego.
  • Pozycja
    Wizerunek kandydatów na urząd prezydenta miasta Rzeszowa na portalu społecznościowym Facebook a preferencje wyborcze elektoratu
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Boratyn, Dominik
    Wybory samorządowe w 2018 r. w Rzeszowie zakończyły się zwycięstwem Tadeusza Ferenca, który jako kandydat na prezydenta miasta uzyskał najlepszy wynik wyborczy i po raz piąty otrzymał klucze stolicy Podkarpacia. Ważną rolę w kampanii wyborczej odegrał Internet – media społecznościowe, w tym przede wszystkim portal Facebook. Wirtualna rzeczywistość stała się miejscem wzmożonej aktywności politycznej i rywalizacji o poparcie. Nowe media powoli, ale sukcesywnie i konsekwentnie zastępują media tradycyjne, wymuszając tym samym stosowanie nowych metod prowadzenia kampanii wyborczych przez osoby, które aspirują do tego, aby pełnić funkcje publiczne. W dobie nowoczesnych technologii wpływ sieci, a także właściwe wykorzystanie Internetu i mediów społecznościowych może zadecydować o sukcesie wyborczym, nie są one jednakże jego ostatecznym gwarantem. Współcześnie aktywność na portalach takich jak Facebook stanowi jedynie dodatek do kampanii tradycyjnej i tylko w połączeniu z nią może przynieść zamierzony efekt.
  • Pozycja
    The impact of pro-russian public organizations and parties on the annexation of the Crimea by the Russian Federation
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Turanskyi, Mykola
    A crucial role in the annexation of the Crimean peninsula by the Russian Federation was played by pro-Russian parties and movements that had been established with the Kremlin's intelligence agencies, having been financially supported for more than twenty years. On the territory of the Crimea, where the Kremlin authorities created a network of agents, the role of subversion is the most obviously tracked, being a significant segment of Russian policy. A propaganda component proved to be the key in the Russian incorporation of the Crimea, not being an addition to armed aggression, but an independent element of the hybrid war against Ukraine, and the information and psychological influence of Moscow through the media and the Internet on the population both in Ukraine and, in fact, in Russia, was unprecedented for the entire post-Soviet era. The objective of the author is to reveal the courses of action of the pro-Russian parties and organizations in the interests of a foreign state, the psychological and informational effect on the Crimean audience during the latent phase of annexation, and the socalled "Crimean Spring". Despite the contemporary nature of the issue, there is a lack of relevant detailed research on this theme. Scientific exploration dedicated to the prognostication of events related to the implementation of hybrid war techniques and the analysis of the media security and counteraction to information and psychological operations, mainly consider both the social and political aspects of the propaganda impact. Beyond the attention of the study there is a public factor that highlights the propaganda methods applied in conditions of hybrid warfare. The scientific novelty of the paper is to conduct a study of the primary tendencies in the activities of pro-Russian parties and public organizations in the context of Moscow's falsification of historical facts, the formation of negative opinions about Ukrainian leadership and political elites, discrediting European integration, as well as a rapprochement with NATO member states.
  • Pozycja
    Polityka niespójności – brytyjskie plany militarno-polityczne względem Bliskiego Wschodu w 1956 r.
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Mroczkowski, Krzysztof
    Kryzys sueski był bez wątpienia głównym elementem egipskiego sprzeciwu wobec kontynuacji brytyjskiej obecności i zachodnich wpływów nie tylko w Egipcie, ale w całym świecie arabskim. Chociaż z pozoru destabilizacja ta miała charakter lokalny i – jak pokazała historia – była jednym z wielu konfliktów izraelsko-arabski, to w rzeczywistości odsłaniała znacznie głębsze podłoże i dalekosiężne skutki. Była najczytelniejszym dowodem schyłku imperialnych potęg, takich jak Wielka Brytania i Francja, co dało sposobność do olbrzymich transformacji, które miały ustanowić zupełnie nowy ład w postkolonialnym świecie. Jednym z elementów transformacyjnych była rosnąca narodowa świadomość, która szybko doprowadziła do przejmowania władzy w koloniach, co ułatwiała niespójna i w znacznej mierze chaotyczna polityka Wielkiej Brytanii. Konflikt z Egiptem nie tylko wzmagał antyzachodnie nastroje wśród Arabów, ale również niepokoił mających sprzeczne z Londynem interesy Amerykanów. Wiązało się to z polityką hamowania ekspansji komunizmu, która w tym wypadku oznaczała bliższe współdziałanie administracji prezydenta Harry’ego Trumana z Wielką Brytanią w ramach Trójstronnej Deklaracji, jak również Dowództwa Bliskiego Wschodu (Middle East Command – MEC), co tylko częściowo dla Brytyjczyków było priorytetem. Problemem pozostawała skomplikowana sieć powiązań i zależności pozostałych państw arabskich i ich wrogi stosunek do wymuszonego sytuacją alianta Wielkiej Brytanii, jakim był Izrael. Suma tych wszystkich czynników w połączeniu z kwestią potencjalnego ataku brytyjskiego na Izrael – stanowiący zagrożenie dla Jordanii, którą Londyn postrzegał jako swoją strefę wpływów – stanowi treść niniejszego opracowania. Wywołana wielowątkowymi i nieskoordynowanymi – w zasadzie – działaniami Wielkiej Brytanii zmiana układu sił po konflikcie sueskim 1956 r. stanowiła już zjawisko o zasięgu makroregionalnym. Wywołany tym proces konsolidacji antybrytyjskiej opozycji i wzrostu nastrojów antykolonialnych zaczął dawać o sobie znać nawet na obszarach tych państw bliskowschodnich, w których nadal władzę sprawowały jeszcze mniej lub bardziej zależne od Londynu ekipy rządzące.
  • Pozycja
    Wpływ Oddziału III Operacyjnego Sztabu Głównego Wojska Polskiego na rozwój komunikacji drogowej w Polsce w latach 1935–1939. Przyczynek do zagadnienia
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Koreś, Daniel
    Zagadnienie komunikacji drogowej w Polsce okresu międzywojennego nie należy do tematów szczególnie mocno eksploatowanych w badaniach historycznych. Zupełnie nieznanym dotąd aspektem rozwoju polskiego drogownictwa pozostawał wpływ, jaki na nie wywarł Sztab Główny Wojska Polskiego w latach trzydziestych XX wieku. Niniejszy artykuł jest przyczynkiem, który wskaże ewentualnym badaczom tego problemu potencjał tkwiący w materiałach z zasobu Centralnego Archiwum Wojskowego – Wojskowego Biura Historycznego. Analiza będzie dotyczyć materiałów obejmujących akta z zespołu Oddziału III Operacyjnego Sztabu Głównego. Dokumenty te dowodzą bezspornie, że Sztab Główny miał silny wpływ na kierunki rozwoju polskiego drogownictwa kołowego – wydałoby się, że nawet decydujący, gdyby nie utrwalony w tych samych dokumentach ciągły konflikt kompetencyjny pomiędzy czynnikami cywilnymi i wojskowymi i pewne przesłanki wskazujące na to, że wojsko nie zawsze w tych sporach zwyciężało. Oczywiście źródłem tarć były przede wszystkim zupełnie różne priorytety rozwoju drogownictwa – administracja rządowa i terenowa stawiała przede wszystkim na rozwój ekonomiczno-gospodarczy kraju i poszczególnych regionów; armia podporządkowywała rozbudowę infrastruktury drogowej warunkom militarnym, mając na względzie możliwości obrony kraju w przypadku agresji (wykorzystanie dróg przez nieprzyjaciela), a w dalece mniejszym stopniu użycia dróg dla celów własnej koncentracji lub przemieszczania oddziałów w czasie działań obronnych.