Przeglądanie według Temat "body composition"

Aktualnie wyświetlane 1 - 9 z 9

Association between objectively measured body composition, sleep parameters and physical activity in preschool children: a crosssectional study
(BMJ Open, 2021-01-10) Wyszyńska, Justyna; Matłosz, Piotr; Asif, Muhamed; Szybisty, Agnieszka; Lenik, Paweł; Dereń, Katarzyna; Mazur, Artur; Herbert, Jarosław
Objective Associations between self-reported sleep duration and obesity indices in children are well recognised; however, there are no studies on associations between objectively measured other sleep parameters and physical activity with body composition in preschoolers. Therefore, the aim of this study was to determine the associations between sleep parameters and moderate-to- vigorous physical activity (MVPA) with body composition indices in preschoolers using objective measures. Design A cross-sectional study. Participants The study group consisted of 676 children aged 5–6 years, who were enrolled in kindergartens in the 2017/2018 school year. Outcome measures Sleep parameters and MVPA were measured using accelerometers for 7 days. Bioelectrical impedance analysis was used to estimate body composition. Results Sleep duration and sleep efficiency were inversely associated with body fat percentage (BFP) (β=−0.013 and β from –0.311 to −0.359, respectively) and body mass index (BMI) (β from −0.005 to −0.006 and from −0.105 to –0.121, respectively), and directly associated with fat-free mass (FFM) (β from 0.010 to 0.011 and from 0.245 to 0.271, respectively) and muscle mass (β from 0.012 to 0.012 and from 0.277 to 0.307, respectively) in unadjusted and adjusted models. BFP was inversely associated with MVPA and positively associated with number of awakenings and sleep periods. Number of sleep periods was inversely associated with FFM, and positively with BMI and muscle mass. Correlation matrix indicated significant correlation between BFP, FFM and muscle mass with sleep duration, sleep efficiency, number of sleep periods and MVPA. Conclusions Periodic assessment of sleep parameters and MVPA in relation to body composition in preschool children may be considered, especially in those who are at risk for obesity.
Densytometryczna analiza struktury kości i składu masy ciała zawodników piłki nożnej
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-04-16) Pusz-Sapa, Aleksandra
Wstęp: Wysiłek fizyczny, stanowiąc podstawowy składnik treningu sportowego wywołuje w organizmie zawodnika szereg zmian w tkankach organizmu: w tkance kostnej, w mięśniach szkieletowych, w układzie krążenia a także wpływa na prawidłowy poziom tkanki tłuszczowej. W zależności od dyscypliny sportowej zmiany te kształtują się różnie. Cel pracy: Głównym celem pracy była ocena struktury tkanki kostnej i składu ciała z wykorzystaniem metody DXA (Dual-energy X-ray Absorptiometry) u zawodników piłki nożnej (grupa sportowców)w porównaniu do grupy osób nieuprawiających sportu (grupa kontrolna).Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 60 zawodników piłki nożnej (z wyłączeniem bramkarzy) I i II Ligi z województwa podkarpackiego w wieku 20–30 lat z co najmniej 10-letnim nieprzerwanym okresem czynnego uprawiania sportu. Grupę kontrolną stanowiło 60 zdrowych mężczyzn, którzy ani w przeszłości, ani obecnie nie uprawiają żadnej dyscypliny sportowej. Badania densytometryczne wykonano techniką dwuenergetycznej absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego z rekonstrukcją obrazu. Wyniki: Stwierdzono istotne statystycznie wyższe wartości zawartości mineralnej (BMC) i gęstości (BMD) tkanki kostnej oraz masy tkanki beztłuszczowej (LM) w grupie sportowców w porównaniu z grupa kontrolną. Istotne statystycznie niższe wartości tkanki tłuszczowej (FM) i % zawartości tłuszczu w tkance miękkiej (%BF) odnotowano w grupie sportowców. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy masą tkanki tłuszczowej (FM) a BMC całego szkieletu, natomiast odnotowano dodatnią korelacje pomiędzy LM i BMC całego szkieletu, oraz masą ciała szczupłego (ALST) a parametrami wytrzymałościowymi (CSA i CSMI) obu szyjek kości udowych. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić istotne statystyczne różnice w zakresie jakości tkanki kostnej oraz składu ciała pomiędzy grupą piłkarzy nożnych a grupą osób nieuprawiających sportu. Lepsze ilościowo wyniki uzyskano dla grupy sportowców.
Ocena komponentów składu ciała niepełnosprawnych kolarzy ręcznych z wykorzystaniem metody pletyzmografii – badania pilotażowe
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Dydek, Justyna; Hulewicz, Tomasz; Paśko, Wojciech; Zieliński, Janusz; Wilk, Rafał; Dziadek, Bartosz; Przednowek, Krzysztof
U osób dotkniętych niepełnosprawnością ruchową, zwłaszcza tych po urazie rdzenia kręgowego, zachodzą znaczące zmiany w składzie ciała. Ograniczona aktywność fizyczna wśród osób niepełnosprawnych ruchowo często prowadzi do nadwagi lub otyłości. Uprawianie sportu przez te osoby jest w stanie skompensować brak codziennej aktywności ruchowej, a przez to zapobiegać chorobom metabolicznym. Celem niniejszego badania była ocena komponentów składu ciała niepełnosprawnych kolarzy ręcznych z wykorzystaniem metody pletyzmografii. Badana grupa liczyła dziewięciu niepełnosprawnych kolarzy ręcznych startujących w różnych kategoriach niepełnosprawności i reprezentujących Polskę na arenie międzynarodowej w kolarstwie szosowym. Badania wykonano w ramach projektu Akademicki Sport Integracyjny realizowanego w Instytucie Nauk o Kulturze Fizycznej, Kolegium Nauk Medycznych Uniwersytetu Rzeszowskiego, finansowanego w ramach konkursu „Społeczna odpowiedzialność nauki. Popularyzacja nauki i promocja sportu”. Analiza zebranych danych wykazała, że wszystkie zmierzone parametry charakteryzują się istotnością statystyczną, a poszczególne podgrupy (H2-3 i H4-5) różnią się między sobą pod względem średnich wartości diagnozowanych parametrów.
Ocena spoczynkowej przemiany materii i składu ciała u kobiet leczonych z powodu niedoczynności tarczycy
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-11-12) Sokal, Aneta
Wstęp Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 2014 r. wynika, że choroby tarczycy należą do jednych z najczęściej występujących schorzeń przewlekłych u kobiet w Polsce. Prawie 11% Europejczyków cierpi na zaburzenia ze strony tarczycy, jednak wiele osób nie jest świadomych obecności choroby z uwagi na występowanie niespecyficznych objawów, zwłaszcza w przebiegu subklinicznej niedoczynności tarczycy. Niedoczynność tarczycy jest jedną z najczęściej występujących chorób układu dokrewnego i występuje niemal u 18% osób powyżej 60 r.ż., jednak w ostatnim czasie obserwuje się także trend wzrostowy zachorowań w grupie młodych kobiet. Statystycznie u kobiet schorzenie to występuje 5-8 razy częściej niż u mężczyzn. Z badań wynika, że niedoczynność tarczycy zwykle wiąże się z przyrostem masy ciała, zmniejszeniem termogenezy i spoczynkowej przemiany materii. Konsekwencją tych zaburzeń jest między innymi wzrost ryzyka rozwoju otyłości, dyslipidemii, czy cukrzycy typu II. Jednak niewiele badań jednocześnie uwzględnia inne czynniki mogące wpłynąć na rozwój wyżej wymienionych chorób oraz problemy z utrzymaniem prawidłowej masy ciała w tej grupie pacjentów, w tym sposób odżywiania czy aktywność fizyczną. Cel pracy Celem pracy była ocena spoczynkowej przemiany materii, analiza składników odżywczych dostarczanych wraz z dietą oraz ich korelacja z parametrami kalorymetrycznymi i składem masy ciała u kobiet zdrowych oraz leczonych z powodu niedoczynności tarczycy /i choroby Hashimoto. Dodatkowo zbadano także związek między składem masy ciała i podstawową przemianą materii a poziomem hormonów, cholesterolu, trójglicerydów i glukozy we krwi. Materiał i metody Badaniem objęto 102 kobiety, w tym 51 pacjentek z rozpoznaną niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto otrzymujących przewlekłą terapię zastępczą lewotyroksyną (LT4) w indywidualnej dawce. Grupa kontrolna została dopasowana w stosunku 1:1, wiekiem (najbliższa data urodzenia) i wskaźnikiem BMI (wartość najbardziej zbliżona) do kobiet z grupy badanej. Dokonano pomiaru wzrostu, składu ciała, podstawowej przemiany materii oraz analizy stylu życia, w tym sposobu odżywiania i aktywności fizycznej. Przeprowadzono badania stężenia cholesterolu, trójglicerydów oraz glukozy w obydwu grupach. Informacje dotyczące poziomu TSH oraz hormonów tarczycy zostały uzyskane od uczestniczek badania z aktualnych wyników badań wykonanych w certyfikowanych laboratoriach medycznych. Analiza statystyczna wyników badań została wykonana za pomocą pakietu statystycznego Statistica 12 PL. Wyniki Kobiety w grupie badanej miały istotnie niższą masę beztłuszczową ciała (p = 0,0424), udział całkowitej wody w organizmie (p = 0,0325) oraz wody pozakomórkowej (p = 0,0247). Dodatkowo odnotowano u nich zbliżoną do istotnej statystycznie wyższą zawartość tkanki tłuszczowej oraz niższą zawartość wody wewnątrzkomórkowej i przewidywanej masy minerałów kostnych. Wartości spoczynkowej przemiany materii oraz pozostałych parametrów uzyskanych przy użyciu kalorymetru nie różniły się istotnie między grupą badaną i kontrolną (p = 0,6124). Wykazano istotną statystycznie dodatnią zależność pomiędzy fT3 a poziomem RMR (R = 0,49) w grupie badanej. Nie wykazano zależności pomiędzy poziomem spożywanej energii wraz z pożywieniem a spoczynkową przemianą materii – ani w grupie badanej (R = -0,02; p = 0,8922), ani w grupie kontrolnej (R = 0,10; p = 0,4695). Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w wartościach parametrów profilu lipidowego i stężeniu glukozy pomiędzy grupą badaną i kontrolną. Wyższa masa ciała, zawartość tkanki tłuszczowej istotnie dodatnio korelowały z wyższymi wartościami profilu lipidowego w obydwu grupach. Nie odnotowano statystycznie istotnych różnic pomiędzy spożyciem podstawowych składników odżywczych, z wyjątkiem laktozy (p = 0,0046), która była w istotnie mniejszej ilości spożywana przez kobiety z grupy badanej. Zaobserwowano, że kobiety z grupy kontrolnej deklarowały na co dzień wyższą spontaniczną aktywność fizyczną. Kobiety z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto, deklarujące taki rodzaj aktywności miały niższy poziom wisceralnej tkanki tłuszczowej (p = 0,0622). Kobiety w grupie badanej, które deklarowały dłuższy czas trwania jednorazowej aktywności fizycznej, ok. 60 minut, charakteryzowały się niższymi wartościami parametrów biochemicznych takich jak: TC (p = 0,0174), LDL (p = 0,0008), TC/HDL (p = 0,0024), non-HDL (p = 0,0011), glukoza (p = 0,0111) i TSH (p = 0,0601). Wyższa podaż wapnia, jodu, wit. D i wit. K była ujemnie istotnie powiązana z zawartością tkanki tłuszczowej. Wnioski 1. Kobiety z chorobą gruczołu tarczowego charakteryzowały się zbliżoną przemianą materii do kobiet z grupy kontrolnej. Zatem niższy poziom spoczynkowej przemiany materii prawdopodobnie nie jest przyczyną problemów z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na inne czynniki mogące wpływać na wzrost zawartości tkanki tłuszczowej u pacjentek leczonych z powodu niedoczynności tarczycy. 2. Kobiety z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto charakteryzowały się niższą beztłuszczową masą ciała oraz zawartością wody wewnątrzkomórkowej, a co za tym idzie prawdopodobnie również niższą masą mięśniową. Z tego względu zarówno postępowanie dietetyczne oraz planowana aktywność fizyczna powinna być ukierunkowana na zwiększenie i / lub utrzymanie masy mięśniowej. Natomiast u kobiet, u których niezbędna jest redukcja masy ciała należy zaplanować zarówno optymalną dietę redukcyjną, jak i trening fizyczny, które pozwolą na stopniową utratę tkanki tłuszczowej a jednocześnie zminimalizują ryzyko związane z utratą masy mięśniowej podczas tego procesu. 3. Skład ciała w istotny sposób wpływa na poziom spoczynkowej przemiany materii u kobiet z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto. Im wyższa masa ciała, wskaźnik BMI, zawartość tkanki tłuszczowej oraz beztłuszczowej masy ciała tym wyższa wartość RMR. Dlatego w celu zwiększenia przemiany materii należy skupić się na całkowitym dziennym wydatku energetycznym, który w dużej mierze obejmuje wydatek energetyczny związany z aktywnością fizyczną. 4. Na podstawie uzyskanych wyników nie można jednoznacznie stwierdzić wpływu stężenia TSH na skład ciała u kobiet z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto. Jednak wysoka zawartość tkanki tłuszczowej, w tym wisceralnej tkanki tłuszczowej istotnie wpływa na wyższe wartości cholesterolu całkowitego, LDL, trójglicerydów oraz wiąże się z niższymi wartościami cholesterolu frakcji HDL. W celu wyrównania zaburzeń profilu lipidowego należy skupić się przede wszystkim na redukcji zawartości tkanki tłuszczowej. Nie można także całkowicie wykluczać związku składu ciała ze stężeniem glukozy, gdyż zależność taka została zaobserwowana w grupie kontrolnej, u której również występowały zaburzenia profilu lipidowego związane z wysoką zawartością tkanki tłuszczowej. 5. Przeprowadzona analiza nie potwierdziła związku między spożyciem energii a składem ciała w grupie badanej. Natomiast wyższe spożycie wapnia, jodu, witaminy D i witaminy K istotnie wpływało na niższą wartość masy ciała i zawartość tkanki tłuszczowej. Dlatego zastosowanie zbilansowanej diety, pokrywającej zapotrzebowanie na wyżej wymienione składniki odżywcze u kobiet z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto może pozytywnie wpłynąć na przebieg redukcji masy ciała. 6. Uzyskane wyniki nie pozwoliły zaobserwować istotnego związku między aktywnością fizyczną a poziomem TSH u kobiet z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto. Z drugiej strony podejmowanie spontanicznej aktywności fizycznej wiązało się z istotnie niższym poziomem cholesterolu LDL i glukozy, a im dłuższy czas jej trwania tym niższe wartości cholesterolu LDL, trójglicerydów i glukozy obserwowano. Z tego względu pacjentki z chorobą gruczołu tarczowego powinny regularnie podejmować taką formę aktywności fizycznej w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób współistniejących. 7. Nie wykazano związku spoczynkowej przemiany materii z parametrami profilu lipidowego, stężeniem glukozy oraz poziomem TSH. Jednak zwiększenie całkowitego dziennego poziomu wydatkowanej energii może pozytywnie wpłynąć na utrzymanie prawidłowych wartości badanych parametrów w grupie kobiet z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto. 8. Zaobserwowano związek pomiędzy ilością dostarczanych składników odżywczych a spoczynkową przemianą materii w obydwu grupach. Zmiana proporcji składników odżywczych w diecie polegająca na zmniejszeniu podaży węglowodanów na korzyść białka oraz podaż fosforu na poziomie zalecanego dziennego spożycia może istotnie wpłynąć na wzrost spoczynkowej przemiany materii w grupie kobiet z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto. 9. Aktywność fizyczna nie wpływała na wartość spoczynkowej przemiany materii, jednak istotnie zwiększa całkowity dzienny wydatek energii, prowadząc tym samym do redukcji tkanki tłuszczowej. Zarówno w przypadku grupy badanej, jak i kontrolnej wykazano pozytywny wpływ aktywności fizycznej na skład ciała. Spontaniczna aktywność fizyczna wiązała się niższym poziomem wisceralnej tkanki tłuszczowej w grupie badanych kobiet. Dlatego kobiety z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto powinny regularnie podejmować taką formę aktywności fizycznej. 10. Kobiety z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto nie dostarczały dostatecznej ilości energii na co dzień w diecie. W wyniku czego może dochodzić do zaburzeń w wydzielaniu hormonów tarczycy, niedoboru istotnych składników odżywczych oraz rozwoju schorzeń współistniejących. 11. Kobiety z niedoczynnością tarczycy / i chorobą Hashimoto nie dostarczały wszystkich składników mineralnych i witamin niezbędnych do prawidłowej funkcji gruczołu tarczowego. Z tego względu istnieje duża potrzeba edukacji żywieniowej ukierunkowanej na kształtowanie prawidłowych nawyków wśród badanych kobiet.
Poziom aktywności fizycznej a skład masy ciała studentów Uniwersytetu Rzeszowskiego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Bieda, Agnieszka; Matłosz, Piotr
W ostatnim czasie na całym świecie można zaobserwować znacznie przyśpieszone rozprzestrzenianie się chorób cywilizacyjnych. W szczególności nasiliło się zjawisko otyłości. Czynnikami wpływającymi na jego rozwój są m.in. siedzący tryb życia i niewystarczający poziom aktywności fizycznej. Celem przeprowadzonych badań było ustalenie powiązań między poziomem aktywności fizycznej a wybranymi komponentami składu masy ciała studentów Uniwersytetu Rzeszowskiego. Badania przeprowadzono w marcu 2020 r. w godzinach przedpołudniowych wśród 138 studentów Uniwersytetu Rzeszowskiego w Studium Sportu i Rekreacji w czasie obowiązkowych zajęć z wychowania fizycznego. Do zebrania danych posłużono się Międzynarodowym Kwestionariuszem Aktywności Fizycznej (IPAQ), ankietą socjodemograficzną oraz użyto metody impedancji bioelektrycznej: Tanita (DC-43OMA). Wykazano istotną statystycznie zależność ze względu na płeć między poziomem tkanki tłuszczowej a ilością spożywanego alkoholu i wypalanych papierosów, a także czasem spędzanym w pozycji siedzącej. Uzyskane wyniki sugerują brak zależności pomiędzy poziomem aktywności fizycznej a składem masy ciała badanych studentów.
Siła mięśniowa młodych dorosłych w zależności od składu masy ciała
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Puchalska-Sarna, Anna; Pietrońska, Karolina; Baran, Joanna; Pop, Teresa
Wstęp: Celem pracy było wykazanie zależności między składem masy ciała a siłą mięśniową u młodych dorosłych. Rozpatrzono zależności między siłą mięśniową kończyn górnych a wysokością, masą ciała, wiekiem oraz płcią. Przeanalizowano również, jaki wpływ na siłę ma tkanka tłuszczowa i tkanka mięśniowa. Materiał i metoda: Badania przeprowadzono na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Badaniom poddano 79 osób obu płci, w wieku 19–26, byli to studenci z kierunku fizjoterapia. W pracy zaprezentowano możliwość pomiaru siły mięśniowej kończyn górnych za pomocą dynamometru ręcznego. Ocenę składu masy ciała umożliwiła TANITA 780MA. Wyniki: Stwierdzono zależności między składem masy ciała a siłą mięśniową. Mężczyźni wykazywali się znacznie większą siłą mięśniową w stosunku do kobiet w obu kończynach górnych. Kobiety charakteryzowały się większą zawartością tkanki tłuszczowej, co więcej uzyskano istotne zależności między tkanką tłuszczową i mięśniową a siłą mięśniową mężczyzn. Poza tym silna korelacja w kgP u kobiet istniała dla wysokości, a kgL zarówno dla wysokości, jak i masy ciała. W przypadku mężczyzn brak zależności między siłą mięśniową a masą i wysokością ciała. Wnioski: Siła mięśniowa kończyn górnych w grupie kobiet zależy od masy i wysokości ciała. Siła mięśniowa kończyn górnych w grupie mężczyzn zależy od zawartości tkanki mięśniowej i tłuszczowej.
Stan odżywienia i skład ciała dzieci z wybranymi chorobami autoimmunizacyjnymi – ocena za pomocą pomiarów antropometrycznych i bioimpedancji
(2015-02-23) Więch, Paweł
Głównym celem podjętych badań była ocena stanu odżywienia i składu ciała dzieci z wybranymi chorobami autoimmunizacyjnymi przy pomocy wskaźników antropometrycznych i bioimpedancji. Badania przeprowadzono w okresie od marca 2012 roku do sierpnia 2014 roku. Badaniami objęto 248 dzieci chorych (celiakia-51, WZJG-34, ChLC-25, cukrzyca-138) w wieku 4-18 lat hospitalizowanych w Klinicznym Oddziale Pediatrii z nr 2 w Rzeszowie. W pierwszej kolejności analizą objęto 100 dzieci z nowo rozpoznaną chorobą autoimmunizacyjną, do których przyporządkowano drogą losowania 100 dzieci zdrowych, dopasowanych pod względem płci i wieku (age- and sex matched controls). Zaburzenia stanu odżywienia dotyczyły 31% dzieci nowo zdiagnozowanych (niedobór masy ciała 18% vs 13% nadwaga/otyłość). Wykazano statystycznie istotną dodatnią korelację pomiędzy FM vs BMI (r=0,878), FFM vs WMC (r=0,873), FMI vs Cole (r=0,820) oraz FFMI vs WMC (r=0,803) w grupie dzieci chorych (nowe rozpoznania). U dzieci z nowym rozpoznaniem celiakii, po rocznym okresie stosowania diety bezglutenowej, zauważono statystycznie istotny wzrost wszystkich komponentów beztłuszczowej masy ciała (p < 0,05). Zaobserwowano niższe wartości FFM u dzieci z aktywną postacią IBD (WZJG: 13,6% < 2,3 centyl, 22,7% < 25 centyl vs ChLC: 22,2% < 2,3 centyl, 33,3% < 9,2 centyl. Dzieci z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1, charakteryzowały się obniżoną wartością FFM (głównie BCM [p=0,0060] i MM [p=0,0068]).
Stan odżywienia i skład masy ciała pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit
(Uniwersytet Rzeszowski, 2020-10-28) Jarmakiewicz-Czaja, Sara
Cel: Głównym celem pracy była ocena stanu odżywienia i składu masy ciała pacjentów z chorobą LeśniowskiegoCrohna (ChLC) i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (WZJG). Materiał i metody: Do badania włączono 119 pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit oraz odpowiednio dobraną grupę 82 osób zdrowych. Pacjenci wypełniali świadomą zgodę uczestnictwa oraz uzupełniali informacje zawarte w kwestionariuszu. Następnie byli kierowani na badanie gęstości mineralnej kości oraz składu ciała. Wyniki: Zaburzenia stanu odżywienia dotyczyły 39,4% pacjentów z ChLC oraz 53,4% z WZJG. Zarówno tkanka tłuszczowa, beztłuszczowa tkanka miękka, jak i zawartość minerału kostnego (BMC) charakteryzowały się na takim samym poziomie we wszystkich grupach. Wartości gęstości mineralnej kości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, lewej szyjce kości udowej, jak i całego ciała były istotnie niższe w grupie pacjentów z ChLC i WZJG w porównaniu do grupy kontrolnej. Wnioski: Badanie wykazało istotne różnice w zakresie gęstości mineralnej kości pomiędzy pacjentami z ChLC i WZJG a grupą kontrolną. Nie zaobserwowano różnic w zakresie parametrów składu masy ciała pomiędzy pacjentami z ChLC, WZJG a grupą kontrolną. U pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit istnieje zależność pomiędzy wskaźnikiem masy ciała (BMI) a gęstością mineralną kości całego ciała.
„Stężenie cytokin i adipokin a styl życia, skład masy ciała, spoczynkowa przemiana materii u osób otyłych”
(Uniwersytet Rzeszowski, 2020-11-06) Polak, Ewelina
Częstość występowania otyłości i nadwagi oraz chorób z nimi związanych w krajach rozwiniętych stała się poważnym problemem zarówno zdrowotnym jak i społecznym. Celem pracy było określenie zależności pomiędzy dietą, stylem życia, składem masy ciała, spoczynkową przemianą materii oraz stężeniem mediatorów związanych ze stanem zapalnym (interleukin: IL-1, IL-6, IL-17A, IL-17F, IL-17C, IL-21, IL22, IL 23, IFN γ, TNF α) i otyłością (grelina, adiponektyna, rezystyna, leptyna, glukoza, glukagon, insulina). Materiał i metody: Badaniami objęta została grupa pełnoletnich pacjentów z BMI ≥ 30 kg/m2 (otyłość wg. Klasyfikacji WHO). Przebadanych zostało 84 osób, w tym 62 kobiety, 22 mężczyzn, w wieku od 18 do 74 lat. Każdy z badanych miał pobraną krew w celu dalszej analizy, przeprowadzaną ankietę żywieniową i wywiad 72 godzinny, wykonywaną analizę składu ciała a także badanie kalorymetrii pośredniej. Zarówno rozmieszczenie tkanki tłuszczowej i mięśniowej jak i ich ilość jest skorelowana z profilem mediatorów zapalnych. Dieta zarówno pod kątem produktów jak i poszczególnych składników miała znaczenie w nasileniu stanu zapalnego, który towarzyszy otyłości. Zarówno używki jak i wysiłek fizyczny zmieniały profil cytokin i adipokin. Low grade inflammation nie wpływał na spoczynkową przemianę materii.