Pierwsza część opracowania stanowi przegląd definicji wolontariatu. Uznanie za wolontariat działalności świadczonej bezpłatnie, świadomie i dobrowolnie na rzecz innych, a wykraczającej poza więzi rodzinno-koleżeńskie sprowokowało pytanie o zasadność ustawowej regulacji działalności pełniącej przecież w końcu funkcję subsydiarną. Kolejnym, drugim elementem składowym przeprowadzanej charakterystyki stała się próba analizy przepisu wspomnianej ustawy, którego brzmienie dało impuls do refleksji nad jego funkcją. Przepis stanowiący podstawę podjętego t zagadnienia został określony treścią art. 43 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Analizę przeprowadzono w dwóch aspektach. Pierwszy dotyczył kwalifikacji wolontariusza. Drugi odniósł się do spełniania przez wolontariusza wymagań odpowiednich do rodzaju i zakresu wykonywanych świadczeń. W końcowej, trzeciej części, broniąc treści przepisu, uznano, że nie należy odczytywać względnego ustawowego wymogu posiadania kwalifikacji przez wolontariusza jako przejawu
dążenia do profesjonalizacji działalności wolontariackiej rozumianej jako komercjalizacja. Zdecydowanie uzasadnione w świetle przedstawionych opinii stało się uznanie względnego ustawowego wymogu posiadania kwalifikacji przez wolontariusza za oznakę dążenia do profesjonalnej realizacji wolontariatu. W konkluzji uznano bez wątpienia, że im większymi kompetencjami może się wykazać wolontariusz, tym większe jest prawdopodobieństwo tego, że jego praca stanie się użyteczna.
