Autor na przykładzie myśli Hannah Arendt podejmuje kwestię prawdy w polityce. Poddaje analizie relacje pomiędzy prawdą a polityką, prawdą a opinią, prawdą rozumu a prawdą faktu, stanowiskiem filozofa a stanowiskiem obywatela. Kwestie te rozważa na tle związków zachodzących między postępem technicznym a doskonaleniem środków przemocy. Doskonalenie to doprowadziło do wojen. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest uformowanie się systemu zorganizowanego kłamstwa jako środka walki z prawdą w polityce.
