Przeglądanie według Autor "Bejster, Anna"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

Changes in motor development in infants participating in rehabilitation based on Vojta method
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Czenczek-Lewandowska, Ewelina; Przygoda, Łukasz; Szklarska-Witek, Izabela; Bejster, Anna; Sadowska, Ludwika
Introduction: Vojta therapy is designed to foster beneficial change in neurophysiology of children at risk of developmental disorders. Because of its specific diagnostic and therapeutic aspects it is possible to use the method in early therapy supporting development. Purpose: Assessment of changes in motor development of infants, classified in the risk group and receiving treatment based on Vojta method. Identifying relationship between therapy effects and age at the start as well as duration of therapy. Material and method: The study was performed in a group of 62 infants, including 46 who at the time of the study were less than 6 months old (group I), and 16 who were less than 12 months old (group II). The inclusion criteria were: age below 1 year, existing motor development deficits, risk factors in pregnancy and during childbirth, and participation in rehabilitation based on Vojta therapy, as a leading method. The study was carried out with the use of child health cards and assessment tool developed by G. Banaszek. Results: After 6 months of therapy, 73% of the infants with motor development deficits improved significantly, while out of 60% of the children with abnormal postural reactions, only 16% showed no improvement. Better progress was achieved by the children who started rehabilitation before 6 months of age. Conclusions: Effectiveness of children’s rehabilitation depends on therapy duration and the age at which the treatment starts.
Ocena wybranych czynników ryzyka, zaburzeń rozwoju fizycznego, psychomotorycznego i emocjonalnego u niemowląt z Podkarpacia, usprawnianych wg programu wczesnej interwencji.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-12-17) Bejster, Anna
Wstęp: Nieprawidłowy rozwój strukturalny ośrodkowego układu nerwowego (OUN), uwarunkowany jest czynnikami genetycznymi i para genetycznymi oraz środowiskowymi, przed urodzeniem oraz po urodzeniu, szczególnie w okresie niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa. Uszkodzenie mózgu warunkuje zaburzenia funkcji psychomotorycznych, a dzieci z deficytami ruchowymi, wymagają wczesnej diagnozy i wprowadzenia programów usprawniania, zwanych wczesną interwencją diagnostyczno-leczniczą. Cel pracy. Celem pracy była charakterystyka anamnestycznych czynników w przebiegu ciąży, porodu i w okresie niemowlęcym oraz ich syntetyczna ocena, przy pomocy funkcji ZPZCPN. Określenie w pierwszym i w drugim roku życia dynamiki rozwoju fizycznego, psychomotorycznego i emocjonalnego, przy pomocy odpowiednich funkcji: ZPRF mierzącej poziom rozwoju fizycznego, ZPRPM mierzącej poziom rozwoju psychomotorycznego oraz ZPIMD mierzącej poziom interakcji między matką i dzieckiem. Materiał i metody. Badaną grupę stanowiły 104 niemowlęta ryzyka. Grupa kontrolna liczyła 51 dzieci zdrowych. Ocenę rozwoju fizycznego przeprowadzono na podstawie pomiarów antropometrycznych: masy i długości ciała, obwodów głowy i klatki piersiowej. Dynamikę rozwoju psychomotorycznego testami Monachijskiej Funkcjonalnej Diagnostyki Rozwojowej (MFDR) przeprowadzono przed terapią ( badanie I), w 12 mż (badanie II), w 18 mż ( badanie III) oraz w 26 mż (badanie IV). Klasyfikacja niemowląt wg reakcji ułożeniowych Vojty podzieliła grupę badaną na 4 podgrupy według stopnia ZOKN ( najlżejszy, lekki, średniociężki, ciężki), klasyfikacja według czasu trwania ciąży (CTC) na 3 podgrupy: dzieci donoszone (38-42 Hbd), wcześniaki później urodzone (34-37 Hbd) oraz wcześniaki wcześniej urodzone (poniżej 34 Hbd). W pracy zastosowano klasyczne metody statystyki opisowej oraz metodę matematyczną wg A.Kreff. Wyniki : W grupie dzieci ryzyka wykazano zagrożenie czynnikami patologicznymi na poziomie ZPZCPN = 0,5804, w grupie kontrolnej GK (ZPZCPN = 0,3022), (p ≤0,001). Najwyższe średnie wartości funkcji diagnostycznej ZPZCPN odnotowano u wcześniaków wcześniej i później urodzonych (odpowiednio ZPZCPN = 0,8523 i ZPZCPN = 0,6759) oraz u niemowląt z ZOKN4 i ZOKN3 (odpowiednio ZPZCPN = 0,7277 i ZPZCPN = 0,618). Sumarycznie na jedno dziecko ryzyka przypadają 4 czynniki szkodliwe, w grupie kontrolnej 0,8. W podgrupach CTC i ZOKN: u niemowląt wcześniej urodzonych i z ciężkimi zaburzeniami- po siedem czynników patologicznych. Aby określić estymatory wag dokonano łączenia wybranych czynników. Największą wagę ustalono dla: czasu trwania ciąży, pomiarów antropometrycznych, żywotności noworodka w skali Apgar, patologii noworodka, patologii struktury narządów, ryzyka poronienia, patologii łożyska, patologii późnej krwi, patologii porodu, ciąży. W ocenie rozwoju fizycznego wykazano, że noworodki ryzyka miały mniejsze wymiary ciała, były lżejsze ( o 655 gramów), krótsze (o 4 cm), z mniejszymi obwodami głowy (o 1,7 cm) i kl.piersiowej (o 2,6 cm) w porównaniu do dzieci zdrowych. W układzie siatek centylowych, pomiary somatometryczne istotnie częściej (10%), układały się poniżej 10 centyla, rzadziej powyżej 90 centyla (p≤ 0,001). Obserwacja rozwoju fizycznego dziewczynek i chłopców ryzyka, mieściła się w zakresie szerokiej normy, przy czym chłopcy byli istotnie ciężsi i wyżsi niż dziewczynki we wszystkich badaniach. Analizując rozwój psychomotoryczny wykazano, że po półrocznej terapii dzieci ryzyka osiągnęły poziom 93-95% normy, z wyjątkiem wieku chodzenia. Niewielkie opóźnienia rozwoju (do 10%) odnotowano w badaniu w III i IV u dzieci z ciężkimi zaburzeniami oraz u wcześniaków urodzonych poniżej 34Hbd w wieku chodzenia, mówienia i samodzielności. Wnioski: Występowanie czynników patologicznych, warunkuje opóźnienie rozwoju psychomotorycznego. Wykazano istotnie wyższy poziom zagrożenia mierzony syntetyczną funkcją diagnostyczną ZPZCPN w grupie badanej (GB), w porównaniu do grupy kontrolnej (GK). W podgrupach ZOKN i CTC najwyższe średnie wartości ZPZCPN odnotowano u niemowląt z ZOKN4 oraz urodzonych poniżej 34 Hbd. Analiza wyników wykazała, że im wyższy stopień zaburzeń ośrodkowej koordynacji nerwowej i krótszy czas trwania ciąży, tym wyższa wartość funkcji ZPZCPN.. Noworodki ryzyka miały mniejsze wymiary ciała, były lżejsze i krótsze, z mniejszymi obwodami głowy i klatki piersiowej w porównaniu do dzieci zdrowych. Syntetyczna ocena ZPRF wykazała zróżnicowanie rozwoju fizycznego u dzieci donoszonych i wcześniaków w okresie noworodkowym oraz w badaniu III i IV. Rozwój psychomotoryczny mierzony funkcją diagnostyczną ZPRPM zależy od stopnia zaburzeń ośrodkowej koordynacji nerwowej (ZOKN) oraz od czasu trwania ciąży (CTC). Stwierdzono, że im wyższy stopień ZOKN i krótszy czas trwania ciąży (CTC) wyznaczający stopień wcześniactwa tym niższy poziom rozwoju psychomotorycznego ZPRPM w grupie dzieci ryzyka we wszystkich badaniach. Istotnie niższy poziom rozwoju emocjonalnego mierzony syntetyczną funkcją diagnostyczną ZPIMD wykazano u dzieci ryzyka w porównaniu do grupy dzieci zdrowych, natomiast badania nie potwierdziły różnic istotnych statystycznie w podgrupach ZOKN i CTC. Większą dynamikę interakcji między matką i dzieckiem odnotowano w badaniu I, II, III niż w badaniu IV.
Specyfika szkodliwego działania czynników ryzyka w okresie prenatalnym, okołoporodowym, noworodkowym i niemowlęcym
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Bejster, Anna; Przysada, Grzegorz
Rozwijający się układ nerwowy jest wrażliwy na działanie wielu czynników szkodliwych, które zostały nazwane czynnikami ryzyka. W każdym okresie rozwoju dziecka może dojść do jego uszkodzenia, objawy kliniczne pojawiają się stopniowo zgodnie z rytmem dojrzewania poszczególnych struktur ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Obszar uszkodzenia mózgu wyznacza zakres poszczególnych deficytów funkcjonalnych. Dziecko, którego rozwój może być zagrożony, nazwano dzieckiem ryzyka. Pojęcie to odnosi się najczęściej do niemowląt, u których prognozowano rozwój porażenia mózgowego. U dzieci ryzyka rozwój somatyczny i psychomotoryczny może być zaburzony w wyniku niedojrzałości lub zmian patologicznych OUN. Wszystkie noworodki po patologicznej ciąży, porodzie i okresie noworodkowym należą do tzw. grup ryzyka, ale nie wszystkie mają uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i objawy, które predysponują do rozwoju porażenia mózgowego. Samo występowanie czynników z wywiadu nie jest równoznaczne ze wskazaniem do terapii. Warunkiem usprawniania jest nieprawidłowy rozwój fizyczny i psychomotoryczny, potwierdzony badaniami diagnostycznymi. W pierwszej części pracy przedstawiono charakterystykę wybranych czynników predysponujących do rozwoju porażenia mózgowego. W opinii wielu autorów niedotlenienie płodu jest najczęstszą przyczyną uszkodzenia OUN, poważnym zagrożeniem są zakażenia, krwawienia wewnątrzczaszkowe, powikłania okołoporodowe, choroby płodu i noworodka i inne.
Syntetyczna ocena poziomu zagrożenia czynnikami ryzyka, ocena rozwoju fizycznego i psychomotorycznego u niemowląt diagnozowanych metodą Vojty
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Bejster, Anna; Przysada, Grzegorz
Wprowadzenie: Cele pracy: 1. Ocena poziomu zagrożenia czynnikami ryzyka, mierzona syntetyczną funkcją diagnostyczną Z PZCPN u niemowląt z grupy badanej (GB), diagnozowanych metodą Vojty, w porównaniu z grupą kontrolną (GK). 2. Ocena siły wpływu poszczególnych cech diagnostycznych na poziom Z PZCPN . 3. Syntetyczna ocena rozwoju fizycznego Z PRF oraz rozwoju psychomotorycznego Z PRPM . Materiał i metody: Grupę badaną stanowiły 104 niemowlęta z obciążonym wywiadem ciążowo-okołoporodowym (GB), grupę kontrolną stanowiło 50 dzieci zdrowych (GK). Do oceny funkcji Z PZCPN zastosowano metodę A. Krefft. Rozwój psychomotoryczny testami Monachijskiej Diagnostyki Rozwojowej (MFDR) został scharakteryzowany w sposób syntetyczny za pomocą funkcji Z PRPM , rozwój fizyczny – funkcją Z PRF. Wyniki: Istotnie wyższy poziom zagrożenia Z PZCPN odnotowano u dzieci z GB w porównaniu z GK (p≤0,001) oraz u wcześniaków i niemowląt ze średniociężkimi i ciężkimi zaburzeniami (p≤0,001, p≤0,01). W podgrupach tych odnotowano także istotnie niższy poziom rozwoju psychomotorycznego. Niedojrzałość noworodka, mniejsze wymiary ciała, niska wydolność w skali Apgar, powikłania okresu noworodkowego najsilniej wpływały na poziom zagrożenia. Wnioski: W grupie badanych dzieci stwierdzono istotnie wyższy poziom zagrożenia czynnikami ryzyka mierzony funkcją Z PZCPN oraz niższy poziom rozwoju fizycznego, w porównaniu z grupą kontrolną dzieci zdrowych. U niemowląt ryzyka z wyższym stopniem zaburzeń ośrodkowej koordynacji nerwowej i krótszym czasem trwania ciąży wykazano wyższy poziom zagrożenia oraz niższy poziom rozwoju psychomotorycznego. Występowanie czynników ryzyka, zaburzeń ośrodkowej koordynacji nerwowej i opóźnień w rozwoju psychomotorycznym wymaga wdrożenia działań terapeutycznych.
Znaczenie metod neurofizjologicznych w diagnostyce zaburzeń rozwoju u niemowląt i małych dzieci z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Bejster, Anna; Przysada, Grzegorz
Diagnozowanie zaburzeń w rozwoju psychomotorycznym jest zadaniem trudnym z powodu niedojrzałości narządów i układów, wieku dziecka, podobieństwa objawów fizjologicznych, które ulegają zmianie w kierunku patologicznym. Kompleksowa diagnostyka obejmuje badanie pediatryczne, kliniczne badanie neurologiczne, kontrolę rozwoju fizycznego i psychomotorycznego. Pomocnicze są badania laboratoryjne i techniczne metody obrazowania OUN. Diagnostyka powinna być uzupełniona jak najwcześniejszą oceną fizjoterapeutyczną, logopedyczną i psychologiczną. Do usprawniania kwalifikowane są niemowlęta, u których w badaniu neurologicznym oraz w badaniach obrazowych stwierdzono wczesne uszkodzenie OUN i/lub diagnozowane metodami neurofizjologicznymi (metodą Vojty, NDT-Bobath, Prechtla) oraz w oparciu o tzw. kamienie milowe. Brak opanowania przez dziecko umiejętności opisanych jako „kamienie milowe” wskazuje najczęściej na opóźnienie rozwoju motorycznego i wymaga działań terapeutycznych. Ponadto stwierdza się zakłócenia w rozwoju reflektorycznym, zaburzenia napięcia posturalnego, zaburzenia integracji sensorycznej. W pracy szczegółowo omówiono neurokinezjologiczną diagnostykę opracowaną przez Vojtę, która pozwala wykryć zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej (ZOKN) w wieku wczesnonie-mowlęcym i określić stopień uszkodzenia OUN. Zastosowanie metod neurofizjologicznych pozwala na weryfikowanie indywidualnego postępowania usprawniającego w celu zapewnienia systematyczności i skuteczności działań terapeutycznych. Większość badaczy rekomenduje usprawnianie dzieci z ciężkimi uszkodzeniami OUN, w lżejszych przypadkach należy rozważyć, czy dziecko ma szansę na samoistną normalizację deficytów. W przeciwnym razie zaburzenia mogą mieć charakter tzw. minimalnych uszkodzeń mózgu, które w przyszłości manifestują się wadami postawy, zaburzeniami integracji sensorycznej czy nadruchliwością.