(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2008-12) Kuć-Czajkowska, Katarzyna
Polaryzacja społeczno-przestrzenna przybiera szczególnie jaskrawą postać w miastach postsocjalistycznych, takich jak Warszawa, gdzie procesy różnicowania się społeczeństwa w przestrzeni, typowe dla gospodarki rynkowej, skutkują „uwolnieniem” rynku mieszkaniowego. Konkurencja o atrakcyjne lokalizacje oraz swoboda co do wyboru warunków i miejsca zamieszkania sprawiają, że rozproszone struktury miejskie zaczynają się porządkować zgodnie z prawami rynku, określając w ten sposób stopień atrakcyjności obszarów. Postępujący proces bogacenia się stosunkowo wąskich, elitarnych grup ludności, przy pauperyzacji (ubożeniu) znacznej części społeczeństwa, nieuchronnie przyczynia się do przestrzennej agregacji oraz pogłębiania różnic między obszarami zajmowanymi przez najbiedniejszych i najbogatszych. W artykule przedstawiono zróżnicowanie społeczne w przestrzeni Warszawy, powodowane: konkurencją na rynku nieruchomości mieszkaniowych, dążeniem jednostek i gospodarstw domowych do przebywania „między swoimi” oraz symbolicznych wartości przywiązywanych do przestrzeni, tzw. „dobrych” i „złych” dzielnic. Każdy z tych czynników warunkowany jest poziomem wykształcenia, miejscem zatrudnienia, osiąganym dochodem, a więc pozycją w strukturze społecznej.
