(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Lange, Marcin
W krajach członkowskich Unii Europejskiej najważniejsze problemy społeczne występują częściej w społeczeństwach o większych nierównościach dochodowych. Obserwowane w obu grupach porównywanych społeczeństw zależności są silne. Różnice między społeczeństwami bardziej i mniej równymi są duże – w tych bardziej nierównych poszczególne negatywne zjawiska występują 3–4 razy częściej (wskaźnik pryzonizacji; odsetek młodzieży, która porzuca szkołę). Jednym z wniosków wynikających z treści rozdziałów jest to, że pewne kraje pod niemal każdym względem wypadają dobrze, podczas gdy inne – fatalnie. Nadmierne nierówności czynią kraj dysfunkcjonalnym w wielu wymiarach. W porównaniu międzynarodowym na zdrowym krańcu rozkładu znajdujemy Szwecję, Finlandię i Słowenię. Na przeciwnym krańcu, na którym problemy społeczne występują w wysokim nasileniu, sytuują się kraje Europy Południowej: Portugalia, Hiszpania, Włochy. Mimo bogactwa Wielka Brytania, podobnie jak o połowę mniej zamożna Bułgaria, zmaga się z tym samym nasileniem problemów społecznych. W bardziej nierównych społeczeństwach przemoc jest bardziej powszechna z powodu braku wzajemnego szacunku. Kraje skandynawskie stanowią wzór do naśladowania dla pozostałych społeczności, jak i decydentów, w zakresie sposobów na większą równość.
