(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2011) Jabłoński, Łukasz
W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy kapitał ludzki był zasadniczym czynnikiem ekonomicznej modernizacji krajów rozwijających się południowej i wschodniej Azji na przełomie XX i XXI wieku. W pierwszej części zaprezentowano akumulację kapitału ludzkiego w badanych krajach na tle gospodarek wysoko rozwiniętych, a także w oparciu o przegląd wyników empirycznych badań zaprezentowano rolę kapitału ludzkiego we wzroście gospodarczym krajów południowej i wschodniej Azji. Zwrócono również uwagę na argumenty przemawiające za i przeciw ujmowaniu kapitału ludzkiego jako dominującego czynnika procesów modernizacji ekonomicznej badanych krajów. Wskazano także zasadnicze powody przyspieszonej ekonomicznej modernizacji badanych krajów. Z przeprowadzonej analizy wynika, że kapitał ludzki determinował istotnie ekonomiczną modernizację gospodarek rozwijających się południowej i wschodniej Azji, jednakże akumulacja kapitału ludzkiego nie była zasadniczym czynnikiem tego procesu. Kapitał ludzki, podobnie jak wszystkie inne czynniki wytwórcze, funkcjonuje w pewnym naturalnym, technicznym i instytucjonalnym otoczeniu. Z kolei, zasadnicza siła sprawcza przyspieszonej ekonomicznej modernizacji wynikała z polityki gospodarczej.