Udział w wystawie "Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania" Muzeum Narodowe we Wrocławiu | Pawilon Czterech Kopuł

Abstract

Wystawa „Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania” w Pawilonie Czterech Kopuł jest najważniejszą wystawą Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Została zorganizowana w 70 lat po otwarciu w warszawskim Arsenale Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” (1955). Jak opisuje kuratorka wystawy Magdalena Chmielarz: jest prezentacją twórczości W. Cwenarskiego w szerokim kontekście sztuki polskiej i zagranicznej, w tym dzieł innych artystów, których łączy z nim podobne pełne empatii spojrzenie na człowieka. Wśród nich znajdą się prace twórców, którzy inspirowali Cwenarskiego, tj. Witolda Wojtkiewicza, Tadeusza Makowskiego, Georgesa Rouaulta, Käthe Kollwitz czy Fransa Masereela. Ekspozycja prezentuje także dzieła współczesnych Cwenarskiemu artystów z tzw. pokolenia Arsenału, czyli m.in. A. Wróblewskiego, M. Oberländera, I. Celnikiera, J. Lebensteina, J. Panka, W. Fangora. Egzystencjalny charakter prac Cwenarskiego bliski był takim twórcom jak: S. Rodziński i T. Boruta (pokazano obraz Boruty „Pieta”) oraz artystom z kręgu Nowi Dzicy. W sumie pokazanych zostało blisko 170 dzieł, powstałych na przestrzeni ostatnich 200 lat.