Motoryczne, metodyczne i mentalne kwalifikacje studentów fizjoterapii z zakresu bezpiecznego upadania – perspektywa prewencji upadków osób z wadami wzroku, z unieruchomioną lub amputowaną kończyną

Abstract

Przesłanki i cel: Według WHO upadki – po wypadkach komunikacyjnych – są drugą najczęstszą przyczyną przypadkowej i niezamierzonej śmierci. Głównym celem badań była wiedza o efektach kształcenia studentów fizjoterapii jako przyszłych specjalistów zdolnych nauczać bezpiecznego upadania osób z wadami narządu wzroku i po amputacjach w obrębie kończyn. Materiał: Badano 177 studentów fizjoterapii oraz 14 osób niepełnosprawnych (badania kliniczne). Metody: Efekty motoryczne oparto na wynikach: testu bezpiecznego upadania i wersji zmodyfikowanej; testu podatności na uszkodzenia ciała podczas upadku; testu obrotowego; 3 próbach siły i 1 gibkości. Efekty metodyczne na testach wiedzy z: kinezjologii; teorii i metodyka treningu zdrowotnego; teorii i metodyki bezpiecznego upadania. Efekty mentalne na sondażu diagnostycznym: sensu nauczania bezpiecznego upadania; samoocenie kompetencji motorycznych i metodycznych. Wyniki: (1) Oczekiwany efekt adaptacyjny (polegający na optymalnej ochronie zderzającego się z podłożem ciała na skutek utraty równowagi i upadku) u sprawnych intelektualnie dorosłych pacjentów ze schorzeniami narządu wzroku, pacjentów po amputacjach w obrębie kończyn, osoby z zaawansowaną otyłością, a tym bardziej osób nie kwalifikujących się do jakiejkolwiek grupy zwiększonego ryzyka osiągnięto już po cyklicznych 10 sesjach treningów terapeutycznych lub zdrowotnych. (2) Optymalnym bodźcem jest treść około 40 minutowej sesji jako kompilacji ćwiczeń formalnych bezpiecznego upadania, unikania zderzeń, zderzeń z przeszkodami pionowymi i obiektami w ruchu.

Presumptions and aim of the study: According to WHO falls are second most common reason of random, unintentional death – right after traffic accidents. Main aim of the study was knowledge about effects of education of physiotherapy students, as future specialists capable of teaching safe fall for people with vision defects and limbs amputees. Material: There were 177 physiotherapy students and 14 disabled people tested (clinical trials). Methods: Motor effects were based on results of: the test of safe falls and modified test of safe falls; the susceptibility test of the body injuries during the fall; rotational test; 3 trials of strength and flexibility. Methodical effects were based on knowledge tests from: kinesiology; theories and methods of health training; theories and methods of safe fall. Mental effects were based on diagnostic survey: the meaning of teaching safe fall; self-evaluation of motor and methodical competences. Results: (1) Expected adaptive effect for normal intelligence adult patient with vision defects, patients with limb amputations, people with severe obesity, so especially for people not qualified to any group of higher risks were achieved after 10 therapeutic or health training sessions. (2) Optimal stimuli are a content of 40 minutes’ session as compilation of formal safe fall exercises, collision avoidance, collisions with vertical objects and objects in motion.