Azjatycki model pomocy rozwojowej

Od początku XXI wieku obserwuje się wzrost poziomu pomocy rozwojowej. W udzielanie pomocy krajom rozwijającym się są zaangażowane nie tylko najbardziej rozwinięte gospodarki świata, ale także arabskie kraje naftowe i gospodarki wschodzące. Każda grupa donatorów kieruje się własnymi zasadami udzielania pomocy. Obecnie do najważniejszych azjatyckich donatorów należą Japonia i Chiny. Kraje te wraz z Koreą Południową stosują bardzo zbliżone strategie udzielania pomocy rozwojowej. Przede wszystkim, politykę pomocy rozwojowej podporządkowały osiąganiu korzyści narodowych. Japonia, Chiny i Korea Południowa pomoc rozwojową zastąpiły współpracą rozwojową. Unikają hierarchicznej relacji donator – odbiorca i nie interweniują w sprawy wewnętrze krajów beneficjentów. Często udzielają pomocy w celu zwiększenia siły nabywczej krajów odbiorców i zapewnienia sobie dostępu do nowych rynków zbytu. Pomoc azjatyckich donatorów nie zastępuje inwestycji zagranicznych w krajach – odbiorcach, ale ułatwia ich napływ. Często jest skutecznym narzędziem dyplomacji surowcowej. Według Japonii, Chin i Korei pomoc ma wzmacniać postawę samopomocy w krajach odbiorcach, a nie ją zastępować. W związku z tym, najczęściej ma formę pożyczek, które trzeba spłacać. Perspektywa spłaty wymusza bardziej przemyślane inwestycje rozwojowe oraz wzrost dyscypliny fiskalnej w krajach odbiorcach. Pomoc jest przeznaczana głównie na realizację określonych projektów mających na celu poprawę infrastruktury. Polityka pomocy azjatyckich donatorów skupia się na osiąganiu wzajemnych korzyści wynikających z połączenia pomocy rozwojowej, inwestycji i handlu.

Since the beginning of the twenty-first century a huge increase in the level of development assistance has been observed. Development assistance is provided not only by developed countries but also by oil Arab countries and emerging economies. Each group of donors uses its own rules of providing foreign aid. Nowadays, Japan and China are the most important Asian donors. The mentioned countries together with South Korea use very similar development assistance strategies. First of all, their policies of development assistance are subordinated to achieving national benefits. Japan, China and South Korea replaced development assistance with development cooperation. They try to avoid the hierarchical relation donor-recipient country and do not interfere in the inner affairs of their recipients. They often provide foreign aid to increase a purchasing power of recipients and to secure an access to new markets. Asian development assistance does not replace foreign investments but facilitates their inflow to recipient countries. It is also an effective tool of the resource diplomacy. Japan, China and South Korea claim that development assistance should support self-help efforts of recipients not replace them. As a result, Asian foreign aid is mainly provided in form of loans which must be repaid. The perspective of repayment forces more thoughtful development investments and increases fiscal discipline in recipient countries. Asian aid is primarily directed to infrastructure projects. Development assistance policy of Asian donors focuses on mutual benefits that result from the combination of aid, investments and trade.