Celem książki jest poszerzenie zarysowanych przez dotychczasowe studia profili poetyckich wybranych twórców związanych z londyńskim pismem emigracyjnym "Kontynenty" o refleksję nad kluczowymi aspektami uprawianej przez nich sztuki przekładu. W oparciu o analizy interpretacyjne ich eseistyki teoretycznoprzekładowej oraz spolszczeń literatury anglosaskiej, omówione zostają najbardziej charakterystyczne typy refrakcji, jakie motywują poetów do wprowadzania przesunięć semantycznych w tekstach tłumaczonych utworów lirycznych. Należą do nich, przede wszystkim, refrakcje mające swoje źródła w przeświadczeniu tłumacza o kluczowej roli tradycji w kształtowaniu utworu (Jerzy Pietrkiewicz), postrzeganiu idei i roli sztuki poetyckiej (Bolesław Taborski), oddziaływaniu odgórnie opracowanego repertuaru pryncypiów przekładowych (Bogdan Czaykowski), wpływie na tłumaczenia wizji autora oryginału (Janusz A. Ihnatowicz), związkach między twórczością translatorską i własną tłumacza (Zygmunt Ławrynowicz) oraz świadomości posiadania licencji autorskiej w przypadku autoprzekładów (Adam Czerniawski).