Filozoficzna analiza coachingu jako sposobu transformacji „Ja”

Abstract

Coaching na tle innych metod rozwoju osobistego jest w gruncie rzeczy młodą, ale bardzo popularną formą treningu pomagającego w rozwoju osoby (czasem grupy, na przykład pracowników jednej firmy), w kształtowaniu własnego Ja. Coaching ma zarówno wielu zwolenników, jak i przeciwników; wynika to między innymi z faktu, iż nie jest w pełni ukształtowaną dyscypliną. A ponieważ coaching jest przedmiotem zainteresowania coraz większej grupy ludzi, w rozwijaniu tej metody uczestniczą również osoby, które nie posiadają odpowiedniego przygotowania merytorycznego, co ma ten skutek, że nie wszyscy „coachowie” są odpowiednio przygotowani do wykonywania swego zawodu - pomocy ludziom w rozwiązaniu ich problemów, wynikających z aktywności osobistej i zawodowej. Rozwijaniem i analizą coachingu zajmuje się jednak wiele ośrodków stricte naukowych, reprezentujących zarówno nauki ścisłe, jak i humanistyczne, co przyczynia się ostatecznie do teoretycznego i praktycznego wzbogacenia tej dyscypliny i stopniowego eliminowania z niej wiedzy potocznej oraz elementów pseudo-naukowych. Wypracowane na gruncie nauk społecznych i humanistycznych, takich jak psychologia, socjologia, filozofia, teorie osobowości, zachowań społecznych, wartości, przeniesione na grunt coachingu - mogą stać się wsparciem dla osób szukających skutecznej metody działania i rozwoju, a także szukających nowego podejścia do nieustannie powracających problemów. Coach pracujący taką metodą pomaga coachee stymulować zmiany, podejmować nowe inicjatywy, klarować cele, a także uświadamiać niepożądane automatyzmy.

Coaching compared to other methods of personal development is a young, but very popular form of training that helps in the development of a person (sometimes a group, for example, employees of one company), in shaping themself. Coaching has many supporters and opponents; among others, this is because it is not a fully developed discipline. And because coaching is of interest to an increasing number of people, individuals who do not have the appropriate substantive preparation also participate in the development of this method, which has the result that not all "coaches" are properly prepared to perform their profession - helping people solve their problems resulting from personal and professional activity. However, many strictly scientific centres, representing both sciences and humanities, deal with the development and analysis of coaching, which ultimately contributes to the theoretical and practical enrichment of this discipline and the gradual elimination of common knowledge and pseudo-scientific elements from it. Developed on the basis of social sciences and humanities, such as psychology, sociology, philosophy, theories of personality, social behaviour, values, transferred to the ground of coaching - they can become a support for people looking for an effective method of action and development, as well as looking for a new approach to constantly returning problems. A coach working with this method helps the coachee to stimulate changes, undertake new initiatives, clarify goals, and make people aware of undesirable automatisms.