Jeszcze raz o potrzebie modernizacji kapitału ludzkiego

Abstract

Autor dowodzi, że w realizowanej polityce kseromodernizacji systemowej w Polsce w latach dziewięćdziesiątych nie uwzględniono paradoksów rozwoju kapitału ludzkiego i właściwości instytucji nieformalnych. Skutkowało to rozwojem zależnym, enklawowym, który uniemożliwiał skracanie luki technologicznej i konwergencję w jakości życia. Problemu tego nie rozwiązała akcesja do UE i realizowanie europocentrycznego modelu rozwoju. Nie jest on również eksponowany w reformach podjętych po 2015 r. i realizowanej strategii niezależnego rozwoju ograniczającej nierówności dochodowe. Inkluzywna modernizacja państwa i budowanie gospodarki opartej na wiedzy i innowacyjności wymaga koncentracji działań przedsiębiorczych państwa na budowaniu nowej jakości kapitału ludzkiego. W artykule wskazano na czym ta nowa jakość kapitału ludzkiego ma polegać oraz jakie działania przedsiębiorcze powinno podejmować państwo dla jej realizacji.

The author argues that in the policy of systemic xeromodernization implemented in Poland in the nineties, the paradoxes of the development of human capital and the characteristics of informal institutions were not taken into account. This resulted in a dependent, enclave development that prevented the shortening of the technological gap and converged in the quality of life. This problem was not solved by the accession to the EU and the implementation of the Eurocentric development model. It is also not exposed in the reforms undertaken after 2015 and the implemented strategy of independent development limiting income inequalities. Inclusive modernization of the state and building an economy based on knowledge and innovation requires the concentration of entrepreneurial activities of the state on building a new quality of human capital. The article describes what this new quality of human capital is to rely on and what enterprising activities should be undertaken by the state for its implementation.