Czynniki wpływające na skuteczność leczenia zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST pacjentów leczonych przezskórną angioplastyką wieńcową

Celem pracy była identyfikacja czynników wpływających na skuteczność leczenia pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI) leczonych przezskórną angioplastyką wieńcową. Materiał i metoda Zastosowaną metodą badawczą była retrospektywna analiza dokumentacji medycznej pacjentów leczonych w Oddziale Ostrych Zespołów Wieńcowych Szpitala nr 2 im. Świętej Jadwigi Królowej w Rzeszowie w latach 2009–2013. Badaniem retrospektywnym objęto łącznie dokumentację medyczną 508 pacjentów z zawałem mięśnia sercowego STEMI przebywających w Oddziale Ostrych Zespołów Wieńcowych z powodu ostrego zespołu wieńcowego leczonego inwazyjnie metodą PCI. Narzędziem badawczym zastosowanym w niniejszej pracy był autorski kwestionariusz ankiety. Wnioski 1. Spośród analizowanych czynników demograficznych jedynym czynnikiem ryzyka niepowodzenia leczenia zawału mięśnia sercowego metodą przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI) był wiek pacjenta. 2. Spośród analizowanych czynników behawioralnych i somatycznych czynnikami ryzyka niepowodzenia leczenia pacjentów metodą PCI były: nieleczone nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia oraz negatywny wywiad w kierunku palenia papierosów. 3. Parametrami laboratoryjnymi mającymi wpływ na niepowodzenie leczenia pacjentów z zawałem mięśnia sercowego metodą PCI były podwyższone poziomy w surowicy krwi: glukozy, mocznika i kreatyniny. Parametrami laboratoryjnymi wiążącymi się z powodzeniem leczenia metodą PCI były podwyższone poziomy w surowicy krwi: troponiny, płytek krwi i cholesterolu całkowitego. 4. Nagłe zatrzymanie krążenia, wstrząs kardiogenny wikłające zawał mięśnia sercowego oraz wcześniejsze zabiegi interwencyjne w obrębie tętnic wieńcowych zwiększały ryzyko niepowodzenia zabiegu PCI. 5. Zawał ściany bocznej i przednio-bocznej oraz stwierdzone krytyczne zwężenia w zakresie tętnic pnia lewej tętnicy wieńcowej (LM) i prawej tętnicy wieńcowej (RCA) były związane z ryzykiem niepowodzenia zabiegu PCI oraz zgonu pacjenta.

The aim of the paper was to identify the factors which influence the efficacy of Percutaneous Coronary Intervention (PCI) treatment in patients with ST Elevation Myocardial Infarction (STEMI). Material and Method The study method was a retrospective analysis of the medical documentation of patients treated at the Acute Coronary Syndromes Ward at St. Queen Jadwiga Hospital No 2 in Rzeszow from 2009 to 2013. The analysis pertained to medical documentation of 508 patients with STEMI who were staying at the ward due to acute coronary syndrome being treated with PCI. The study tool was an original questionnaire. Conclusions 1. Among the demographic factors analyzed the only factor contributing to treatment failure in patients treated for myocardial infarction with percutaneous coronary intervention was age. 2. Among the behavioral and somatic factors analyzed the only factors contributing to treatment failure in patients treated with PCI were: untreated hypertension, hyperlipidemia and smoking denial. 3. Laboratory parameters contributing to treatment failure in patients with MI treated with PCI were higher levels of glucose carbamide and creatinine in blood serum. The parameters contributing to positive treatment outcome were higher levels of troponin, blood cells and total cholesterol (Total-C). 4. Sudden circulatory arrest, cardiogenic shock complicating the myocardial infarction and previous surgical interventions at the coronary arteries increased the risk of PCI failure. 5. Infarction of the lateral and anterolateral wall and critical narrowing of the main left coronary artery (LM) and right coronary artery (RCA) were associated with the risk of PCI failure and patient’s death.