Wpływ komunikacji pozawerbalnej na pracę organów ścigania w USA

Komunikacja niewerbalna lub ekspresje wyrażane przez wyrazy twarzy, gesty język ciała są decydujące dla sukcesów w pracy funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości. Komunikacja niewerbalna jest decydująca także w pracy policji. Funkcjonariusze policji stosują tę komunikację każdego dnia. Opierają się na niej, aby uchronić przed niebezpieczeństwem siebie oraz obywateli. Bezpieczeństwo policjanta zależy od jego zdolności do ustanowienia niewerbalnych relacji władzy i dominacji podczas codziennej pracy takiej na przykład jak rutynowe kontrole drogowe. Niniejsza praca analizuje znaczenie komunikacji niewerbalnej w szeroko rozumianym wymiarze sprawiedliwości. Podczas wielu interakcji między policją a obywatelami pierwsze spojrzenie kierowane jest raczej na komunikaty werbalne podejrzanych, a nie na to jakie informacje przekazuje ich ciało. Niniejsze opracowanie skoncentrowane jest na zintegrowanym podejściu do komunikacji policjantów, którzy powinni zdawać sobie także sprawę z tego, co sami komunikują niewerbalnie pod adresem podejrzanych. Komunikacja niewerbalna jest fundamentem skutecznej relacji pomiędzy personelem wymiaru sprawiedliwości a podejrzanymi i przestępcami i jest z tego względu potężnym narzędziem, które nie może być ignorowane w pracy policji.

„Nonverbal communication, or the expression of messages through facial expressions, gestures and body language, is essential to successful results in the work of the law enforcement offices. Nonverbal is an important communication skill for police officers. Police officers use nonverbal skills every day. They rely on these skills to keep themselves and citizens out of danger. A police officer's safety is dependent on the ability to nonverbally establish authority and dominance when working with the public in instances such as routine traffic stops. This analytical study examined the importance of nonverbal communication in law enforcement work. In many encounters between police and citizens, the primary focus is always on suspects’/citizens’ verbal statements, rather than on how and what their body is conveying while telling the story. This study argues for an integrated approach in which the police officers need to realise that they, too, are communicating nonverbally with suspects. Nonverbal communication is the foundation of a successful relationship/encounter between criminal justice personnel and suspects or criminals, as well as a powerful method that cannot be feigned.