Podstawa wypłacania i charakter prawny dodatku covidowego w służbie zdrowia

Niniejsze opracowanie poświęcone jest analizie wybranych zagadnień dotyczących podstaw wypłacania i charakteru prawnego tzw. dodatków covidowych wprowadzonych jako uatrakcyjnienie wynagrodzenia dla pracowników szeroko rozumianej służby zdrowia w czasie pandemii wywołanej wirusem SARS-CoV-2. W artykule autor podjął próbę odpowiedzi na pytania dotyczące interpretacji tych dodatków covidowych, a szczególnie ich charakteru prawnego oraz podstawy prawnej do ich wydawania. Zamieszanie interpretacyjne, jakie powstało w wyniku nieprecyzyjnych rozwiązań legislacyjnych, doprowadziło do wątpliwości interpretacyjnych i wpłynęło na położenie finansowe beneficjentów, którym zostały te dodatki przyznane. Autor przeprowadza szczegółową analizę zmieniającego się dynamicznie podczas pandemii stanu prawnego, co w efekcie prowadzi go m.in. do wniosku, iż dodatki covidowe stanowią część wynagrodzenia za pracę powstałą ipso iure. Zwraca przy tym uwagę, że analizowane ustawodawstwo covidowe uznać można za akty normatywne o charakterze źródeł prawa pracy w szerokim znaczeniu tego pojęcia. Zauważa, że wskazówką upoważniającą do powyższego twierdzenia jest zachodzący proces ewolucji źródeł prawa, roboczo określany w nauce prawa mianem multiźródłowości. Przy okazji analizy zagadnienia dodatków covidowych autor dochodzi do wniosku, że wątpliwości dotyczące dodatków covidowych rozpatrywane na tle źródeł prawa są swego rodzaju zwiastunami nadchodzącego zjawiska komplikowania się źródeł prawa w ogóle, co może wpłynąć na ich przedefiniowanie. W podsumowaniu analizy autor konkluduje, że pomimo faktu obowiązywania dodatków covidowych tylko do 31 marca 2022 r. odpowiedź na pytanie o ich charakter prawny będzie miała również przyszłe konsekwencje m.in. ze względu na wpływ dodatków na ustalanie wysokości pochodnych wynagrodzenia oraz dopuszczalność kontroli w zakresie prawidłowości ich naliczania.

This study is devoted to the analysis of selected issues related to the basis for payment and legal nature of the so-called COVID allowance, introduced to make salaries more attractive for employees of the broadly understood health service during the SARS-CoV-2 pandemic. In the article, the author attempts to answer the questions regarding the interpretation of the above-mentioned COVID allowance, especially their legal nature and the legal basis for their issuance. The interpretation confusion that arose as a result of imprecise legislative solutions led to interpretation doubts and influenced the financial situation of the beneficiaries to whom these allowances were granted. The author carries out a detailed analysis of the dynamically changing legal situation during the pandemic, which as a result leads him, among other things, to the conclusion that COVID allowances are part of the remuneration for the work generated ipso iure. The author also points out that the analysed COVID legislation can be considered as normative acts of the nature of the sources of labour law, in the broad sense of the term. It is also noted that the clue that authorises the above statement is the ongoing process of the evolution of the sources of law, tentatively referred to in the science of law as multi-source. Somehow when analysing the issue of COVID allowance, the author comes to the conclusion that the doubts about COVID allowance considered in the context of the sources of law are a kind of heralds of the upcoming phenomenon of complicating the sources of law in general, which may affect their redefinition. In the summary of the analysis, the author notes that despite the fact that COVID allowances are in force only until 31 March 2022, the answer to the question about their legal nature will also have future consequences, e.g., due to the impact of supplements on determining the amount of remuneration derivatives and the admissibility of verification of the correctness of their calculation.