Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na wybrane problemy interpretacyjne, które łączą się integralnie z prawnokarną typizacją zachowania polegającego na nielegalnym przerwaniu ciąży za zgodą kobiety ciężarnej (art. 152 § 1 k.k.). Analizując niniejsze zagadnienie, zwrócono uwagę nie tylko (de lege lata) na przesłanki legalizujące przerywanie ciąży oraz brak odpowiedzialności kobiety ciężarnej za niezgodą z prawem aborcję, lecz także na formułowane w zakresie niniejszych materii postulaty de lege ferenda. W podjętych rozważaniach ustosunkowano się również do problemu tzw. aborcji transgranicznej, jak również do karnoprocesowego statusu kobiety ciężarnej, która – poddając się dobrowolnie zabiegowi przerwania ciąży – składa następnie oświadczenie, wyrażając w nim zamiar działania w charakterze oskarżyciela posiłkowego jako strona zastępcza (art. 52 § 1 k.p.k.).

The aim of this article is to draw attention to interpretation problems which are integrally connected to the criminal law typification of the behaviour involving the illegal abortion, with the consent of the pregnant woman (Article 152§1 of the Polish Penal Code). By analysing this issue, attention was brought not only (de lege lata) to the prerequisites legalising abortion and lack of responsibility of the pregnant woman for an illegal abortion, but also to the de lege ferenda requirements developed in regards to these issues. In the considerations undertaken in the article, there is also an analysis of the issue of the so-called cross-border abortion, as well as of the criminal law status of a pregnant woman who, having willingly undertaken the abortion procedure, later submits a statement expressing the intention to act as an auxiliary prosecutor, as a replacement party (Article 52§1 of the Polish Code of Criminal Procedure).