Zadania w ramach polityki mieszkaniowej stojące przed samorządami często przerastają zakres narzędzi, którymi one dysponują. Dotyczy to przede wszystkim dużych miast, gdzie kumulują się potrzeby mieszkaniowe. Pierwszym celem niniejszego artykułu jest określenie w jaki sposób miasta wojewódzkie oddziałują na stopień zaspokojenia potrzeby mieszkaniowej mieszkańców. Drugi cel stanowi zaproponowanie modelu ekonometrycznego objaśniającego funkcjonowanie rynku mieszkaniowego w mieście wojewódzkim. W pracy wykorzystano metodę opisową, analizy danych statystycznych oraz metodę ilościową w postaci modelu ekonometrycznego autoregresji wektorowej. W toku badania wykazano, że władze miast wojewódzkich mogą kształtować realną politykę mieszkaniową głownie poprzez ingerencję w lokalny rynek mieszkaniowy z wykorzystaniem polityki planowania przestrzennego. Emanacją jej efektów jest liczba pozwoleń na budowę, która może wpływać na obniżenie średnich cen mieszkań w mieście wojewódzkim.

The housing policy tasks faced by local authorities often exceed the range of tools at their disposal. This is especially true in large cities, where housing needs are accumulated. The first objective of this paper is to determine how provincial cities impact the degree of housing need satisfaction of their inhabitants. The second objective is to propose an econometric model to explain the functioning of the residential market in a provincial city. The study uses a descriptive method, statistical data analysis and a quantitative method in the form of a vector autoregression model. The study indicated that provincial city authorities can establish real housing policy mainly by interfering in the local residential market with the use of spatial planning policy. The effects of the latter are embodied by number of building permits, which can generate the reduction of average housing prices in a provincial city.