Przeglądanie według Temat "social world"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

„Niecodzienna codzienność”. Świat społeczny osób z chorobą Parkinsona
(Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, 2024) Szluz, Beata; Jamrógiewicz, Beata
Choroba Parkinsona jest jedną z najczęstszych chorób neurozwyrodnieniowych. Podstawowymi objawami choroby Parkinsona są bradykinezja, drżenie i sztywność plastyczna. Społeczne badania naukowe nad doświadczaniem chorób przewlekłych koncentrują się bezpośrednio na kluczowych graczach w służbie zdrowia – ludziach chorych. Badacze zdrowia, praktycy i decydenci mogą twierdzić, że reprezentują obawy pacjentów, rzadko jednak uwypuklają opinie na temat doświadczenia pacjentów w zakresie opieki zdrowotnej, a tym bardziej w odniesieniu do tego, co oznacza życie z chorobą przewlekłą. Celem badań było rozpoznanie i przedstawienie ich społecznego świata na podstawie narracji będącej subiektywną rekonstrukcją ich historii życia. Do badań wykorzystano autobiograficzny wywiad narracyjny zaproponowany przez Schützego, który opracował metodę jako spójną koncepcję badań biograficznych. Zebrany materiał empiryczny (44 wywiady) został poddany analizie, co umożliwiło udzielenie odpowiedzi na postawione pytania i sformułowanie wniosków, to zaś pozwoliło na wzbogacenie posiadanej wiedzy o jakościowy aspekt analizy. Badania nad chorobą przewlekłą ukazują, jak ludzie postrzegają siebie jako osoby przewlekle chore i jak choroba wpływa na ich życie.
Opieka nad osobą chorą psychicznie w biografii opiekuna rodzinnego w Polsce i na Ukrainie
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-11-16) Drozd, Iryna
Zdrowie i choroba stanowią konstytutywną podstawę społecznego funkcjonowanie jednostek, grup i zbiorowości. Zakłócenia w stanie zdrowia doprowadzają do dysfunkcjonalności, dyskomfortu, odczuwania bólu, doświadczania wykluczenia na poziomie codziennego życia przeciętnego obywatela. Choroba jest pojęciem przeciwstawnym zdrowiu. Droga powrotu do zdrowia może być szybka i bezproblemowa, jednak w wielu sytuacjach proces zdrowienia trwa długo lub nie kończy się wcale, gdyż choroba może przejść w stan chroniczny/przewlekły, powodować niepełnosprawność w różnych sferach życia i rozwijać się, prowadząc w ostateczności do śmierci. Choroby psychiczne należą do chorób przewlekłych o różnym natężeniu, przebiegu i trudnym do przewidzenia skutku. Są one źródłem naznaczenia i stygmatyzacji społecznej, sprzyjają dystansowi społecznemu. Są powodem do wstydu i zażenowania, powodują większe wykluczenie społeczne niż inne zaburzenia, uniemożliwiając osobom chorującym codzienne funkcjonowanie i realizację wybranych celów życiowych. Problematyka osób z zaburzeniami psychicznymi stanowi przedmiot badań nie tylko przedstawicieli nauk medycznych, ale także społecznych. Zainteresowanie tym zagadnieniem wynika ze złożoności problematyki ochrony zdrowia psychicznego, która nie może być postrzegana jedynie w kategoriach medycznych, ale znacznie szerzej – jako kwestia o ogromnym znaczeniu społecznym, wymagająca umiejętnej interwencji ustawodawczej i skoordynowanych działań organów administracji publicznej, instytucji i organizacji rządowych i pozarządowych zajmujących się problematyką ochrony prawnej i faktycznej opieki nad osobami z zaburzeniami i chorymi psychicznie. W badaniach wykorzystano metodę biograficzną, która w różnych odmianach i w urozmaicony sposób odwoływała się zawsze do subiektywnej perspektywy osób badanych, czyniąc ich własny punkt widzenia koniecznym punktem wyjścia do konstruowania uogólnień teoretycznych. W badaniach wzięło udział 49 opiekunów rodzinnych pochodzących z województwa podkarpackiego (Polska) i obwodu chmielnickiego (Ukraina). Wybrany schemat metodologiczno-analityczny pozwolił na rozpoznanie świata społecznego opiekunów rodzinnych oraz porównanie jednostkowych losów badanych pochodzących z dwóch sąsiadujących ze sobą państw. Przedstawione wnioski z badań nie wyczerpują tematu, lecz mogą być przyczynkiem do dalszych eksploracji tego zagadnienia. Mogą też służyć pomocą w opracowaniu skuteczniejszych form pomocy i wsparcia dla opiekunów rodzinnych sprawujących opiekę nad psychicznie chorującymi bliskimi osobami i ich podopiecznych.
Świat społeczny Anonimowych Alkoholików
(Uniwersytet Rzeszowski, 2020-12-16) Zatorska-Zoła, Małgorzata
Uzależnienie od alkoholu jest uznawane za ważny problem społeczny wymagający opracowania skutecznych metod zapobiegania, leczenia i rozwiązywania następstw z nim związanych. Podjęcie leczenia, utrzymanie abstynencji, a następnie osiągniecie trwałej trzeźwości to duże wyzwanie dla uzależnionego. W celu dalszego umacniania abstynencji wskazane jest szukanie wsparcia w grupach samopomocowych, wśród których najpopularniejszą na całym świecie jest Wspólnota Anonimowych Alkoholików (AA). Celem dysertacji doktorskiej było dokonanie socjologicznej analizy Wspólnoty AA jako specyficznego świata społecznego wytwarzanego w toku interakcji, jakie zachodzą między jego uczestnikami. W opisie i sposobach badania tej społeczności posłużono się koncepcją świata społecznego zaprezentowaną i opisaną przez polską socjolog Annę Kacperczyk. W ramach podjętych badań założono ustalenie przyczyn popularności Wspólnoty AA, zbadanie uwarunkowań, które sprzyjają sile jej oddziaływania na osoby uzależnione, zrozumienie mechanizmów działania Wspólnoty sprzyjających powzięciu decyzji o zaprzestaniu picia oraz charakterystyka motywów skłaniających osoby uzależnione do poszukiwania pomocy w tego typu oddziaływaniach. Praca składa się z pięciu rozdziałów, które układają się w trzy wydzielone części. Pierwszą część stanowią dwa rozdziały teoretyczne, część druga pracy to rozdział metodologiczny. Część trzecia, empiryczna, stanowi zasadniczy element pracy, w rozdziale czwartym zaprezentowano wyniki badań jakościowych, natomiast w rozdziale piątym omówiono wyniki badań ilościowych.
ŚWIAT SPOŁECZNY TWÓRCÓW SZTUKI Z CHOROBĄ PARKINSONA
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-11-04) Jamrógiewicz, Beata
Przedmiotem badań podjętych w dysertacji, uczyniono subiektywny obraz społecznej rzeczywistości osób z chorobą Parkinsona – twórców sztuki. Zmierzono do uchwycenia i zobrazowania tego, w jaki sposób osoby z chorobą Parkinsona, twórcy sztuki, postrzegają ten świat oraz zajmowane w nim przez siebie miejsce. Dysertacja składa się z trzech części: teoretycznej, metodologicznej i empirycznej oraz wstępu i zakończenia. Wskazane treści zaprezentowano w sześciu rozdziałach. W rozdziale pierwszym omówiono pojęcie zdrowia i choroby, przedstawiono socjologiczne teorie zdrowia i choroby oraz typologię chorób przewlekłych. Uwzględniono także konieczność wyjaśnienia pojęcia niepełnosprawności, oraz postaw społecznych wobec niepełnosprawności. W rozdziale tym, podjęto także problematykę specyfiki choroby przewlekłej Parkinsona oraz poddano analizie indywidualne i społeczne konsekwencje choroby Parkinsona. W rozdziale drugim podniesiono problematykę sztuki osób z niepełnosprawnością, przedstawiono definicje oraz teorie twórczości. Omówiono także terapeutyczną funkcję sztuki na przykładzie arteterapii, oraz problematykę choroby jako „bodźca twórczego”. Rozdział trzeci będący wprowadzeniem do części empirycznej dysertacji, rozpoczęły rozważania wokół koncepcji pojęcia świata społecznego. W rozdziale tym, przedstawione zostały ponadto problemy badawcze i cel badań. Scharakteryzowano metodę badawczą, grupę badaną i przebieg badań. W dalszej części rozdziału omówiono sposób zbierania i opracowywania materiałów badawczych. Rozdział czwarty przedstawia doświadczenia biograficzne osób z chorobą Parkinsona przed zachorowaniem z uwzględnieniem wzorców instytucjonalnych, biograficznych schematów działania, trajektorii biograficznych oraz przemiany biograficznej badanych osób. W rozdziale piątym, podjęto próbę ukazania sposobów doświadczenia trajektorii choroby przewlekłej, metamorfozę biograficzną, nowe schematy działania i życie codzienne badanych. Rozdział szósty dysertacji przedstawia plany na przyszłość, formułowane przez badanych w kontekście choroby. Głównymi koncepcjami przyjętymi w dysertacji były: klasyczna koncepcja Talcotta Parsonsa, Eliota Freidsona. Erwinga Goffmana oraz Edvina Lemerta. Paradygmatem socjologicznym stanowiącym osnowę do badań empirycznych był interakcjonizm symboliczny Herberta Blumera i Anzelma Straussa, Alfreda Schütza. Nawiązano także do rozwiniętej przez A.L Straussa i B.G Glasera teorii ugruntowanej. Podjęcie eksploracji w obszarze choroby i twórczości w relacji socjologii z medycyną, uzasadniono także dyrektywą sformułowaną przez Roberta Straussa oraz koncepcją Gordona Horobin.