Przeglądanie według Temat "prawo do obrony"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. I KZP 10/19
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022-09) Szczygieł, Tomasz
Postanowienie dotyczy kwestii odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania z art. 233 § 1a k.k. w kontekście jego wpływu na rozumienie prawa do obrony. Autor glosy krytycznie odnosi się do stanowiska, że wprowadzony nowelizacją z 11 marca 2016 r. art. 233 § 1a k.k. nie budzi wątpliwości jako wprowadzający „jedynie uprzywilejowany typ przestępstwa fałszywych zeznań”. Istniejące wątpliwości co do charakteru i zakresu nowego uregulowania mogą bowiem nie tylko wpływać na treść prawa do obrony, ale co ważniejsze – skutkować negatywną praktyką organów ścigania przekonanych o „instrukcyjnym” charakterze art. 313 k.p.k.
Limitation of the rights of the accused under the new Article 266 § 1a of the Code of Criminal Procedure
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-09) Falenta, Paweł
This article deals with the issue of financial guarantee in the aspect of changes to the Code of Criminal Procedure. The author analyzes the introduced change and its impact on the rights of the accused, the possibility of the surety and, in a broader context, on the course of the preparatory proceedings. Particular attention will be paid to the litigation risks, the increase in the prosecutor’s powers, the limitation of the possibility of using the surety, as well as possible constitutional violations. The analysis will be carried out with the use of elements of the normative set method.
Prawo do obrony a odpowiedzialność karna z art. 233 § 1a k.k. – uwagi przez pryzmat wybranych orzeczeń sądów pierwszej i drugiej instancji
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Szczygieł, Tomasz
W artykule zaprezentowano praktykę organów ścigania i sądów w zakresie wykładni i stosowania art. 233 § 1a k.k. Wskazano na występowanie rozbieżności, jeśli chodzi o zakres prawa do obrony po nowelizacji z 2016 r. Co istotne, w opracowaniu zostało podkreślone, że niejednolitość ta przekłada się na relatywizację ponoszenia odpowiedzialności karnej w zależności od poglądów konkretnego organu na rozumienie art. 233 § 1a k.k. Organy ścigania, a także sądy w ramach tej samej apelacji prezentują często odmienne zapatrywania na tę kwestię. Zwrócono również uwagę na fakt pogłębiającego się zjawiska naruszania art. 313 k.p.k. w związku z treścią art. 233 § 1a k.k., który w niektórych przypadkach staje się instrumentem sprawdzania prawdomówności osób podejrzanych przesłuchiwanych w charakterze świadków. W artykule zwrócono też uwagę na wzrost penalizacji przejawiający się wtórną odpowiedzialnością karną z art. 233 § 1a k.k. za pierwotnie popełnione przestępstwo.
Rzymskie korzenie zasady domniemania niewinności i prawa oskarżonego do obrony
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Mozgawa-Saj, Marta
Przedmiotem opracowania jest kwestia dotycząca tego, czy i jak prawo rzymskie wpłynęło na pozycję oskarżonego w procesie karnym, w szczególności w kontekście zasady in dubio pro reo i powiązanej z nią reguły domniemania niewinności. Genezy tych zasad można się dopatrywać zgodnie ze źródłami prawniczymi i literackimi już w rzymskim procesie karnym. W opracowaniu podjęto próbę wykazania, że pozycja procesowa oskarżonego w dużej mierze jest zakorzeniona w prawie rzymskim, zaś kształt zasady domniemania niewinności, in dubio pro reo i prawa do obrony we współczesnym procesie karnym pokrywa się w znacznym stopniu z jej antycznym odpowiednikiem.
Status radcy prawnego w procesie karnym w świetle nowelizacji z 27.09.2013 r.
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Komar-Zabłocka, Magdalena
Celem artykułu jest przedstawienie pozycji radcy prawnego w świetle przepisów znowelizowanych Ustawą z dnia 27 września 2013 r. W ramach obszernej reformy ustawodawca przewidział szereg zmian w zakresie roli, jaką odgrywają radcowie prawni w procesie karnym. Najpoważniejsza zmiana przepisów przyznaje radcom prawnym uprawnienia obrońców oskarżonego w procesie karnym. Przyjęta modyfikacja przepisów wywołała w środowisku prawniczym falę głosów krytyki. W artykule podjęta została próba przekonania o niesłuszności stawianych radcom prawnych argumentów, przede wszystkim w zakresie braku niezbędnych cech, kwalifikacji i wiedzy koniecznych do podjęcia obron karnych.