(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022) Krupowicz, Bartłomiej
Wpływ zawezwania do próby ugodowej na przerwanie biegu przedawnienia roszczenia budzi od dawna w polskiej literaturze i orzecznictwie liczne kontrowersje. Spory dotyczą kwestii, czy zawezwanie do próby ugodowej generalnie należy do czynności ujętych w art. 123 § 1 pkt 1 k.c. – a jeśli tak, to czy znaczenie ma rzeczywista intencja wierzyciela, który wzywa do próby ugodowej. W komentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy wyszedł z założenia, że intencja ta nie ma żadnego znaczenia, a fakt przerwania biegu przedawnienia roszczenia następuje ex lege. Kontestując ten pogląd, autor przedstawił w niniejszym opracowaniu kontrargumentację, proponując reinterpretację art. 123 k.c. W artykule poruszono potrzebę językowej, systemowej i funkcjonalnej perspektywy oceny instytucji przedawnienia. Uwzględniono też możliwość stosowania art. 5 k.c. oraz art. 4 1 k.p.c.
