(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Ejankowska, Elżbieta
Zastosowanie „actio de peculio” z powodu „filiae familias” w okresie pryncypatu nie jest zagadnieniem często poruszanym w literaturze przedmiotu. Skarga ta należała do powództw o charakterze dodatkowym, których celem było rozciągnięcie odpowiedzialności na zwierzchników familijnych i właścicieli niewolników za zobowiązania kontraktowe osób im podległych. Jakkolwiek zarówno w „Instytucjach” Gaiusa (G.4,69–4,77), jaki i w formule skargi zamieszczonej w rekonstrukcji edyktu pretorskiego zredagowanego przez O. Lenela nie są wymienione osoby płci żeńskiej, z innych tekstów źródłowych wynika, że powództwo to mogło być stosowane ze względu na działalność gospodarczą, którą córki rodziny prowadziły w oparciu o „peculium”. „Actio de peculio”, w odniesieniu do zamężnej córki podległej władzy ojcowskiej, spełniała też inną rolę – była odpowiednikiem „actio rerum amotarum”.
