Przeglądanie według Autor "Socha, Krzysztof"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Leopold von Sacher-Masochs „Grausame Frauen“. Ein Wirrwarr um die Ausgaben
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Socha, Krzysztof
Zbiór opowiadań „Demoniczne kobiety” to jedno z nielicznych do tej pory dostępnych polskiemu czytelnikowi dzieł Leopolda von Sacher-Masocha. Ten austriacki pisarz, którego znakomita część literackiego – nietłumaczonego dotąd – dorobku dotyczy rodzinnej Galicji, znany jest obecnie przede wszystkim ze swojego opowiadania „Wenus w futrze”, wielokrotnie zresztą omawianego. Pomimo, że życiorys autora jest dość gruntownie opracowany, jego spuścizna wciąż dostarcza tematów do poszukiwań i analiz. Jednym z nich jest zagadnienie kanoniczności tytułowego cyklu „Demoniczne kobiety”. Okazuje się bowiem, że wydane po śmierci pisarza dzieło funkcjonuje pod tym samym tytułem w kilku wariantach a układ treści w polskich i niemieckich wydaniach nie zawsze jest tożsamy. Niniejszy artykuł jest próbą naświetlenia jednego z frapujących problemów, z jakimi przychodzi się stykać, wychodząc poza granice popularnego dyskursu o „Wenus w futrze” i masochizmie.
Mieczysław Jagoszewski – życie i twórczość
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-07-09) Socha, Krzysztof
Niniejsza rozprawa doktorska jest pierwszą monografią Mieczysława Jagoszewskiego (1897–1987) – dziennikarza, pisarza, poety i krytyka, a także żołnierza wojny polsko-bolszewickiej, więźnia niemieckich obozów koncentracyjnych oraz zasłużonego dla Łodzi społecznika. Przyjęty układ pracy obejmuje pięć głównych części, poświęconych kolejno: biografii literata, jego utworom poetyckim, prozie (osobno nowelistyce i powieściom odcinkowym) oraz twórczości prasowej – od teatraliów, poprzez recenzje wydarzeń kulturalnych, aż do korespondencji oraz reportaży. Zaproponowana w dysertacji formuła monograficzna „życie i twórczość” zakłada podwójny cel. Po pierwsze, jest próbą sformułowania całościowej charakterystyki literackiego dorobku Jagoszewskiego, kojarzonego dotąd prawie wyłącznie z wydawaną pod pseudonimami poezją obsceniczną. Po drugie, zmierza do profesjonalnej rekonstrukcji biografii pisarza, kształtowanej do niedawna w oderwaniu od genealogii i faktografii jedynie poprzez anegdoty i często zniekształcone wspomnienia. Zastosowana w rozprawie koncepcja wpisuje się jednocześnie w nurt popularyzacji badań nad twórcami zapomnianymi i mało znanymi oraz studiów biograficznych w ich szerokim rozumieniu.