Przeglądanie według Autor "Pawlak, Justyna"

Aktualnie wyświetlane 1 - 7 z 7

Budowanie odpowiedzialności i integralności zespołu przez zwiększanie partycypacji pracowników w celach i zadaniach organizacji
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Pawlak, Justyna
Celem niniejszego artykułu jest omówienie problematyki zależności pomiędzy poczuciem podmiotowości i partycypacji a funkcjonowaniem zespołu w organizacji. Poprzez analizę literatury i badań autorka prezentuje, w jaki sposób zwiększenie poczucia podmiotowości i partycypacji pracowników w sprawach dotyczących organizacji, może wpływać na wzrost odpowiedzialności i integralności tworzonego przez nich teamu, co w efekcie przekładać się będzie na jakość uzyskanego wyniku oraz zintegrowanie rozwoju organizacji i pracowników. Każdy zespół pracujących razem ludzi podlega określonym etapom rozwoju oraz tendencjom, które wpływają na jego spójność i efektywność, a takie zarządzanie, które oprócz wydajności, zwiększa również jego integralność i odpowiedzialność jest celem wielu managerów. Jednym ze sposobów zarządzania, który temu sprzyja jest zarządzanie przez partycypację. Kładąc nacisk na podmiotowość pracownika, jego sprawczość i zdolność do działania, a nie tylko reagowania, wzmacnia ono zaangażowanie i gotowość do dojrzałej współpracy. Pozwala też zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych skutków pracy zespołowej, takich jak np. myślenie grupowe. Stylem zarządzania, który już w swoim założeniu kładzie nacisk na podmiotowość jest Total Participation Management, którego celem jest zbudowanie organizacji, której systemy będą pozwalały pracownikowi na pełne uczestnictwo we wszystkich aspektach jej działalności. Jest to styl bardzo wymagający zarówno w odniesieniu do szeregowych pracowników, jak i do kadry managerskiej, jednak organizacje tak zarządzane często uzyskują przewagę konkurencyjną w zakresie wyników finansowych, a także w zakresie bycia atrakcyjnym miejscem pracy, przyciągającym specjalistów, wspierających potencjał firmy.
Does teal suit everyone? Psychosocial factors affecting work attractiveness in an organisation with a horizontal structure
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Pawlak, Justyna
As success in today’s world is increasingly associated with an approach based on flexibility, decentralised control and quick response to the changing conditions, a new approach to the functioning of organisations is needed. Previous guidelines influencing the way many companies operate, which were based on hierarchy, competition and maximising profits, have ceased to respond to changes taking place in the world. An additional important variable is the change in the labour market and employees’ expectations, therefore, recruitment, increasing commitment and retention in the organisation have all become more of a challenge for managers. One of the possible responses to these changing conditions is the creation of horizontal organisations, such as teal (turquoise) ones. However, as some organisations based on this model achieve success, while others return to traditional solutions, attention should be paid to factors affecting the satisfaction and effectiveness of employees’ work in this type of organisations. Based on literature analysis and a case study, the paper discusses psychosocial determinants of work in a teal organisation, related, among others, to the changing approach to work by younger generations, different needs of employees, changes in the education system, as well as to personality predispositions. Recognition of these factors may be helpful in planning recruitment, considering the possibility of implementing teal solutions in a particular organisation, and may also help to include this option in the analysis of individual predispositions in the process of career guidance.
Kryzys kontraktu psychologicznego między pracownikiem a organizacją jako wynik kryzysu finansów publicznych na przykładzie pracowników oświaty
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2013) Pawlak, Justyna
Artykuł ma na celu przedstawienie zmieniającej się sytuacji psychologicznej pracowników sektora publicznego na przykładzie nauczycieli. Z powodu kryzysu finansów publicznych część ważnych przesłanek, które wpłynęły na ich decyzję o zatrudnieniu się w placówkach oświatowych uległa dezaktualizacji. Dlatego też ta grupa zawodowa musi poradzić sobie nie tylko z samym kryzysem, który dotyka ich tak samo, jak i innych obywateli, ale muszą oni także skonfrontować się z załamaniem stabilnego obrazu swojej roli i przyszłości w organizacji, która ich zatrudnia. Wymaga to od nich gotowości do zmiany zarówno oczekiwań co do stabilności własnego zatrudnienia, jak i wypracowania nowego systemu motywacyjnego.
Psychospołeczne czynniki determinujące kreowanie kapitału ludzkiego poprzez zarządzanie różnorodnością
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Pawlak, Justyna
Intensywny rozwój gospodarki opartej na wiedzy sprawia, że budowanie kapitału ludzkiego stało się ważnym elementem budowania przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstwa. Jednym z wyzwań, z którymi w tym zakresie muszą mierzyć się współcześnie managerowie są zmiany demograficzne, które przestają być jedynie zapowiadanym, odległym problemem, a zaczynają dotykać konkretnych przedsiębiorstw. Wiążą się one z jednej strony z procesem starzenia się społeczeństwa, a co za tym idzie, ze starzeniem się siły roboczej, a z drugiej z migracjami ludności. Struktura demograficzna zatrudnionych zaczyna się bardziej różnicować, w coraz większym stopniu potrzebne jest także poszukiwania nowych źródeł zasobów ludzkich. Niniejszy artykuł podejmuje problem zarządzania różnorodnością, które jest jednym ze sposobów radzenia sobie z zaistniałą sytuacją oraz psychospołecznych czynników determinującym skuteczność wykorzystania go w budowaniu kapitału ludzkiego. Mimo licznych zalet, implementacja diversity management napotkać może wiele problemów, nie tylko prawnych czy organizacyjnych, ale i psychospołecznych. Należą do nich stereotypy i uprzedzenia, w tym etnocentryzm, obawa przed zmianą, porównywanie się i napięcia wynikające z udogodnień stosowanych wobec niektórych grup, niezrozumienie korzyści, jakie dla wszystkich pracowników może nieść adekwatne zarządzanie różnorodnością oraz nieporozumienia wynikające z niewrażonych wprost oczekiwań stanowiących element kontraktu psychologicznego. Dlatego wdrażanie strategii zarządzania różnorodnością wymaga od managera wysokiej motywacji, umiejętności wyczuwania nadchodzących zmian, elastyczności, ale przede wszystkim trafnego doboru pracowników i umiejętności wspierania ich różnorodności, w taki sposób by najpełniej wykorzystać ich zasoby, dbając jednocześnie o dobrą współpracę pomiędzy nimi.
Rozwój zawodowy a współczesne wyzwania na rynku pracy
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Pawlak, Justyna
Poszukując warunków zintegrowanego rozwoju natrafiamy na obszar, w którym spotka się problematyka związana z optymalnymi warunkami rozwoju organizacji oraz problematyka rozwoju zatrudnionych w niej osób. Wspólną częścią tych dwóch dziedzin jest rozwój pracowników, który dokonuje się w obszarze zawodowym. Od wielu lat znane są stadia rozwoju zawodowego, niemniej jednak sytuacja na współczesnym rynku pracy sprawia, że kariera zawodowa coraz rzadziej ma charakter liniowy. Oznacza to między innymi, że w czasie rozwoju zawodowego jednostka powinna nabyć takich kompetencji, które pozwolą jej poradzić sobie z tempem zmian, koniecznością adaptacji do nowych warunków i wielozadaniowością. Procesy globalizacji, substytucja personelu przez automaty, zmiany demograficzne oraz zmiany sposobu zatrudniania powodują, że pracownicy często przestają wiązać się z jedną czy kilkoma organizacjami, a zaczynają funkcjonować na zewnętrznym rynku pracy. Daje im to z jednej strony większą swobodę i możliwość samorealizacji, ale z drugiej strony wymaga większej samodzielności, kreatywności, elastyczności i przedsiębiorczości. Dlatego też istotne jest, aby do tych wyzwań, jakie stawia przed pracownikami współczesność, dopasować edukację i poradnictwo zawodowe oraz szukać odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób łączyć konieczność elastyczności i mobilności z poczuciem bezpieczeństwa pozwalającym na obniżenie stresu zawodowego. Zatem zintegrowany rozwój zawodowy oznacza między innymi uczenie się łączenia: wielozadaniowości, elastyczności i budowania współczesnego typu kariery, opartej na indywidualnej, przedsiębiorczej niezależności, z rozpoznawaniem własnych zdolności, predyspozycji i potrzeb, by móc je do siebie optymalnie dopasować.
Wybrane psychologiczne determinanty przedsiębiorczości absolwentów w świetle koincydencji teorii rozwoju
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Pawlak, Justyna
Artykuł podejmuje problem psychologicznych determinant przedsiębiorczości, w kontekście, jaki prezentuje koincydencji teoria rozwoju Grzegorza Kołodki. Na współczesnym rynku pracy, tak trudnym dla absolwentów, postawa przedsiębiorcza jest jednym z kluczowych czynników wpływających na sukces zawodowy młodych ludzi. Ponadto wpływa ona także na ich sposób funkcjonowania w świecie i aktywne angażowanie się w różnego rodzaju działania pozazawodowe. Zależy ona z jednej strony od predyspozycji osobowych danej jednostki i jej wewnętrznych zasobów, a z drugiej od czynników zewnętrznych, w tym także od wsparcia otoczenia i edukacji. Koincydencji teoria rozwoju proponuje zmianę paradygmatu związaną z przejściem od koncentracji na czynnikach do koncentracji na współwystępowaniu czynników, a także, poprzez inteligentną manipulację tą koincydencją, postuluje aktywne budowanie indywidualnych strategii i polityki rozwoju. Nowy pragmatyzm, będący postulatywnym elementem tej teorii nakazuje dbać o szerokie spektrum źródeł wiedzy, doświadczeń, inspiracji i pomysłów oraz o poszukiwanie przede wszystkim skutecznych rozwiązań, nawet jeśli byłyby one nieortodoksyjne czy niestandardowe. Postawa przedsiębiorcza w świetle tej teorii musi zatem cechować się dużą otwartością na nowe rozwiązania, elastycznością i twórczością. Ważną jest także świadomość danej osoby, że istnieje cały wachlarz czynników, które wpływają na jej gotowość do podjęcia działań przedsiębiorczych, oraz, co ważniejsze, że na część z nich może ona wpływać, by manipulować ich koincydencją.
Zarządzanie wiekiem jako sposób przeciwdziałania nierównościom społeczno-ekonomicznym oraz konfliktom międzypokoleniowym w przedsiębiorstwie
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Pawlak, Justyna
Od ponad 30 lat starzenie się ludności i niska dzietność w Europie Zachodnie traktowane jest jako zagrożenie dla rynku pracy. Według prognoz w 2050 r. liczba osób w wieku produkcyjnym będzie stanowiła jedynie 56% społeczeństwa. Potrzebne zatem będzie zatrudnianie osób w późnym wieku produkcyjnym lub wręcz poprodukcyjnym. Osoby starsze, chcące pozostać na rynku pracy, często jednak są dyskryminowane ze względu na swój wiek i natrafiają na wiele trudności związanym z nierzadko fałszywymi przekonaniami odnośnie do ich zdolności efektywnego funkcjonowania w organizacji. Potrzeba zatem zmiany nastawienia przedsiębiorców wobec zatrudniania osób starszych i gotowości do adekwatnych zmian w środowisku pracy. Należy zadać sobie pytanie, w jaki sposób bardziej racjonalnie i efektywnie zarządzać zasobami ludzkimi, tak by wykorzystać – z zyskiem dla wszystkich stron – różnorodność wiedzy, doświadczeń i potrzeb pracowników w różnym wieku. Rozwiązaniem w tej sytuacji może być aktywna, prewencyjna polityka zarządzania wiekiem, która owocuje ulepszeniami w środowisku pracy i zmianami w kulturze organizacyjnej, promocją zdrowia i zindywidualizowanych sposobów zwiększania możliwości efektywnego funkcjonowania. Pozwala ona także nie tylko utrzymać wydajność i jakość pracy w okresie starzenia, ale jest także korzystna dla pracowników wszystkich grup wiekowych. Z kolei dzięki kulturze organizacji, która promuje czerpanie z różnorodności oraz szanuje podmiotowość pracowników zminimalizować można problem dystansu międzypokoleniowego i konfliktów wynikających z różnych potrzeb, perspektyw i sposobów działania osób w starszym i młodszym wieku.