(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Derlatka, Joanna
Tytułowa skarga stanowi swoisty środek prawny niewymieniany w dotychczasowych systematykach środków zaskarżenia w sądowym postępowaniu egzekucyjnym. Skargę na oszacowanie komornika wnosi się do komornika przy zajęciu ruchomości, a gdyby to nie było możliwe – do dnia licytacji. Jak wynika z art. 853 § 2 k.p.c., w sytuacji, gdy wierzyciel lub dłużnik podnoszą w skardze zarzuty na oszacowanie, oszacowania dokonuje biegły przy samym zajęciu, a gdyby to nie było możliwe, w terminie późniejszym aż do dnia licytacji. W stanie prawnym sprzed nowelizacji k.p.c. z 2004 r. zarzuty co do oszacowania ruchomości zaliczano m.in. do kategorii szczególnych środków zaskarżenia w powyższym postępowaniu. Od 5 lutego 2005 r. wskutek usunięcia zarzutów na oszacowanie można rozważać, czy skarga uregulowana w przepisie art. 853 k.p.c. wykazuje charakter: środka zaskarżenia, szczególnej postaci skargi na czynności komornika czy też pewnego rodzaju środka prawnego, który nie jest środkiem zaskarżenia. Od 1 stycznia 2019 r., tj. wejścia w życie ustawy o komornikach sądowych, ustawodawca zdecydował, by tytułowa skarga została zastąpiona zastrzeżeniami do oszacowania wartości ruchomości dokonanego przez komornika.
