(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2013) Ćwikliński, Krzysztof
Celem artykułu jest pokazanie, jak zadłużenie publiczne hamowało wzrost gospodarczy w Afryce Subsaharyjskiej oraz jakie czynniki doprowadziły do jego akumulacji. Opracowanie wskazuje także główne cechy zadłużenia publicznego w tej części świata oraz przedstawia działania, które były podejmowane, aby ograniczyć jego poziom. Wśród przyczyn narastania problemów zadłużenia można wyróżnić zarówno te o charakterze wewnętrznym, jak i zewnętrznym. Wysiłki zmierzające do redukcji zadłużenia publicznego w Afryce Subsaharyjskiej w latach 90. na warunkach z Londynu i Neapolu okazały się nieskuteczne. Rosnąca presja, by podjąć działania ograniczające zakres skrajnego ubóstwa w tych krajach doprowadziła do zatwierdzenia Inicjatywy dla Biednych Krajów Nadmiernie Zadłużonych (HIPC). Miała ona na celu ograniczenie negatywnego wpływu zadłużenia na wzrost wyrażonego jego relacją do PKB. Analizy DSA (Debt Sustainability Analysis) traktując oddzielnie zadłużenie każdego kraju ułatwiły jego dalsze redukcje aż do osiągnięcia poziomu uznawanego za bezpieczny. W konsekwencji wzrosły wydatki na cele rozwojowe, a to z kolei zaowocowało szybszym wzrostem gospodarczym i większą odpornością na skutki światowego kryzysu gospodarczego. Warunki spłaty zadłużenia publicznego w Afryce Subsaharyjskiej zależą od rodzaju wierzycieli. Koszt obsługi zadłużenia jest najwyższy, gdy jest ono udzielone przez wierzycieli prywatnych. Dlatego też ten rodzaj zadłużenia najbardziej hamuje wzrost gospodarczy. Obecnie za największe wyzwanie, przed którym stoi większość krajów Afryki Subsaharyjskiej, uznaje się utrzymanie zadłużenia na poziomie uznawanym za bezpieczny.
