Autor udowadnia tezę, że najważniejszym czynnikiem wzrostu produkcji endogennej oraz zasadniczych zmian społecznych i ekonomicznych jest wiedza. Jeśli wiedza musi być nie tylko czynnikiem produkcji, ale także stymulantem rozwoju, elementem dobrobytu, narzędziem tworzącym nową wiedzę, a w szczególności budowaniem bloków kapitału intelektualnego, koniecznym zagadnieniem jest określenie wszystkich mechanizmów generujących rozwój gospodarki w oparciu o wiedzę. Oprócz wydajnych gospodarek w artykule wyróżniono pewne mechanizmy społeczne, edukacyjne, infrastrukturalne, gospodarcze i instytucjonalnych według stanu, z podkreślenia ich działań pozostających w zgodzie z logiką.
