Repozytorium Uniwersytetu Rzeszowskiego

Witamy w Repozytorium UR - cyfrowym archiwum rejestrującym dorobek naukowy i dydaktyczny środowiska akademickiego UR.

W repozytorium przechowywane są oraz udostępniane różnego rodzaju materiały naukowe i dydaktyczne (artykuły, monografie, czasopisma, materiały konferencyjne, raporty, rozprawy doktorskie). Dostęp do wszystkich materiałów zgromadzonych w repozytorium jest otwarty, a archiwizowanie publikacji odbywa się samodzielnie przez pracowników i doktorantów Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Jeśli jesteś pracownikiem i chcesz dodać własne publikacje możesz od razu się zalogować wykorzystując swoje dane logowania z innych systemów uczelnianych (Wirtualna Uczelnia, EOD). Spowoduje to automatyczne utworzenie konta w Repozytorium, po czym postępuj zgodnie z instrukcją. Będąc doktorantem UR najpierw ZAREJESTRUJ się w serwisie. Jeżeli zamierzasz jedynie przeglądać materiały skorzystaj z wyszukiwarki lub indeksu u góry strony, albo przejrzyj zbiory wyszczególnione poniżej.

Zbiory w Repozytorium UR

Wybierz Zbiór, aby przeglądać jego Kolekcje.

Aktualnie wyświetlane 1 - 7 z 7

Ostatnio nadesłane materiały

Pamięć (nie)zatopiona
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2025) Hubert, Barbara
Celem tej publikacji jest utrwalenie i upowszechnienie pamięci o wsiach zatopionych podczas budowy zapory w Solinie. To próba ocalenia wspomnień o miejscach, które choć przestały istnieć fizycznie, wciąż trwają w ludzkiej świadomości – w pamięci mieszkańców tych okolic, w archiwalnych zapisach, w emocjach i wyobraźni kolejnych pokoleń. Prezentowana książka gromadzi i syntetyzuje w jednolitej formie różnorodne ślady tego, co minione: obrazy inspirowane archiwaliami i wspomnieniami, fotografie, fragmenty relacji świadków oraz refleksje artystyczne. Staje się przez to zarówno dokumentem, jak i opowieścią – spotkaniem sztuki z historią, w którym język malarstwa i obrazów wizualnych przyjmuje rolę narzędzia przywracania i utrwalania pamięci. Wydawnictwo to ma znaczenie nie tylko artystyczne, lecz także edukacyjne i społeczne. Umożliwia spojrzenie na historię zatopionych wsi w sposób całościowy – poprzez fakty, ale też emocje i indywidualne doświadczenia. Dzięki temu opowieść o tych miejscach nie ogranicza się do refleksji o utracie i nieistnieniu, lecz ukazuje ich fenomen w szerszym wymiarze: jako przestrzeni życia codziennego, fragmentów ludzkich biografii, krajobrazów ukształtowanych przez pracę i pamięć wielu pokoleń. Publikacja adresowana jest do mieszkańców regionu, turystów i badaczy, ale także do wszystkich, którzy poszukują refleksji nad dziedzictwem kulturowym – niezależnie od tego, jak blisko bądź daleko od Bieszczad żyją. W ten sposób – pełni rolę pomostu między przeszłością a teraźniejszością. Z jednej strony dokumentuje losy miejsc istniejących przez stulecia, zapisanych na mapach i w rodzinnych wspomnieniach, z drugiej – uświadamia, że pamięć o nich wymaga troski, świadomej pielęgnacji i przekazywania dalej. Historia zatopionych wsi staje się tu nie tylko przedmiotem badań, lecz także żywym elementem współczesności, który domaga się obecności w świadomości społecznej. Książka ta pokazuje, że pamięć jest procesem dynamicznym – nieustannie odtwarzanym i aktualizowanym. Obrazy i teksty zebrane w niej nie mają charakteru zamkniętego archiwum, lecz raczej otwartego dialogu z przeszłością. Czytelnik zostaje zaproszony do współuczestniczenia w tej opowieści, do refleksji nad tym, jak przeszłość kształtuje teraźniejszość i jak można ją przekazywać dalej – w przyszłość. Wydawnictwo to jest zatem nie tylko zapisem projektu artystycznego, lecz także formą hołdu. To hołd dla ludzi, którzy musieli opuścić swoje domy, dla krajobrazów, które przestały istnieć w swojej materialnej postaci, a zarazem dla pamięci, która – podobnie jak echo zatopionej doliny – nieustannie powraca i rozbrzmiewa w świadomości kolejnych pokoleń.
Teoria Transcendentaliów w świetle Ontologii Własności
(Uniwersytet Rzeszowski, 2025-12-10) Dzierwa, Rafał
W pierwszej części przedstawiam teorię własności jako podstawę ontologii. Własności definiują aksjomaty treści idealnej, niepustości i abstrakcyjności. Własności negatywne są tak samo podstawowe jak pozytywne. Własności indywidualne są maksymalnie konkretne, mają co najwyżej jeden egzemplarz, a każda własność obiektu implikuje jego własność indywidualną, co czyni wszystkie jego własności koniecznymi. Relacje zależą od własności relatorów, co pozwala uniknąć paradoksu Russella. Tożsamość wynika z własności indywidualnych i odrzucenia relacji niezależnych. Druga część dotyczy zasady pierwszej, którą identyfikuję jako Jedność. Jest maksymalnie prosta, unikalna, bez struktury, różna od Bytu i koniecznie emanatywna – jej istnienie wymaga istnienia innych zasad. Trzecia część dotyczy transcendentaliów: zasad bez możliwych kontrprzykładów. Nie są własnościami i są mnogie z powodu nieredukowalnych kategorii. Wyróżniam sześć: Relacyjność, Silną Relacyjność, Podobieństwo, Indywidualność, Egzemplifikację i Silną Egzemplifikację. Projekt pozostaje otwarty; inne ontologie mogą ujawnić kolejne transcendentalia. Najważniejsze osiągnięcie to rozróżnienie zjawisk ukrytych pod predykatami jednoargumentowymi i wyraźne oddzielenie własności, relacji i transcendentaliów.
Wpływ edukacji na efekt rehabilitacji pacjentów hospitalizowanych z powodu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
(Uniwersytet Rzeszowski, 2025-12-05) Borys, Renata
Tytuł: Wpływ edukacji na efekt rehabilitacji pacjentów hospitalizowanych z powodu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Wstęp: W leczeniu osób z POChP, oprócz farmakoterapii, kluczową rolę odgrywa rehabilitacja oddechowa oraz ogólnousprawniająca. Istotnym elementem fizjoterapii jest również edukacja pacjenta. Na podstawie analizy dotychczasowych badań zauważono lukę badawczą dotyczącą wpływu kompleksowej rehabilitacji, wzbogaconej o program edukacyjny, na wyniki kliniczne pacjentów z POChP. Cel pracy: Ocena wpływu dwóch modeli rehabilitacji pulmonologicznej: konwencjonalnej i uzupełnionej o program edukacji na funkcje krążeniowo-oddechowe, sprawność funkcjonalną, samoobsługę, jakość życia oraz stan emocjonalny pacjentów hospitalizowanych z powodu POChP. Materiały i metody: Badaniem objęto 100 pacjentów hospitalizowanych z powodu POChP, w tym 38 kobiet i 62 mężczyzn. Badani zostali przydzieleni na zasadzie doboru losowego do dwóch grup. Grupę badaną stanowiły osoby uczestniczące w rehabilitacji pulmonologicznej konwencjonalnej uzupełnionej dodatkowo zajęciami edukacyjnymi (50 osób), natomiast grupę kontrolną stanowiły osoby uczestniczące wyłącznie w rehabilitacji pulmonologicznej konwencjonalnej (50 osób). Badanie wykonano trzykrotnie, przed rozpoczęciem rehabilitacji w 1 dniu hospitalizacji, po zkończeniu programu rehabilitacji w 14-stej dobie hospitalizacji oraz badanie follow up po 2 miesiącach od zakończenia hospitalizacji. Przeprowadzono ocenę parametrów krążeniowo-oddechowych przy użyciu badania spirometrycznego, równowagi kwasowo – zasadowej (RKZ), saturacji krwi (SpO2), tętna (HR), stopnia zmęczenia w skali Borga, stopnia duszności w skali mMRC. Wykonano badanie stanu funkcjonalnego przy użyciu testu 6 minutowego marszu (6MTW) i testu Fullertona. Przeprowadzono także badanie stanu emocjonalnego, samoobsługi oraz jakości życia przy użyciu szpitalnej skali lęku i depresji HADS, skali do oceny złożonych czynności dnia codziennego (IADL) oraz skali WHOQLQ- Bref. W badaniu I pacjenci z obu grup cechowali się zbliżonymi wynikami (p>0,05). Po 2-tygodniowym procesie rehabilitacji zaobserwowano, iż w obu podgrupach efekty były znaczące, przy czym należy zaznaczyć, że w grupie osób uczęszczających na rehabilitację uzupełnioną edukacją efekty terapii były istotnie lepsze (p<0,05). Wynik stopnia nasilenia duszności w III badaniu świadczy o utrzymywaniu się korzystnego efektu rehabilitacji, który był większy w grupie z dodatkową edukacją badanych (p<0,0001). Efekty terapii w badaniu sprawności funkcjonalnej przyniosły korzyści w obu badanych grupach, jednak w grupie badanej wyniki były korzystniejsze (p<0,05). W badaniu samoobsługi chorych korzystających z rehabilitacji konwencjonalnej wraz edukacją, doszło po 2 miesiącach od zakończenia terapii do ponownej poprawy wyników, odnoszących się do oceny aktywności w zakresie czynności dnia codziennego (p=0,0001) - czego nie stwierdzono u chorych korzystających wyłącznie z rehabilitacji konwencjonalnej (p=0,4222). W badaniu jakości życia lepsze efekty we wszystkich domenach zauważono wśród pacjentów z grupy badanej ( p<0,05). W grupie kontrolnej po III przeprowadzonym badaniu zarejestrowano spadek jakości życia we wszystkich dziedzinach, natomiast u chorych uczęszczających na rehabilitację z edukacją spadek jakości życia zarejestrowano tylko w domenie środowiskowej (p=0,0171). W ocenie stanu lęku i depresji mierzonej skalą HADS lepsze efekty terapii zauważono w grupie badanej (p<0,0001). Wyniki po badaniu follow-up w grupie badanej nie pogorszyły się istotnie (p=0,3914) - w przeciwieństwie do grupy kontrolnej (p=0,0010). Wnioski: Rehabilitacja pulmonologiczna uzupełniona o program edukacji przynosi lepsze efekty w zakresie poprawy funkcji krążeniowo-oddechowych, sprawności funkcjonalnej, samoobsługi, jakości życia oraz stanu emocjonalnego pacjentów hospitalizowanych z powodu POChP, w porównaniu do rehabilitacji konwencjonalnej. Scalenie programu edukacyjnego z programem fizjoterapeutycznym przynosi długoterminowe efekty terapii chorych w zakresie badanych funkcji.
NGS Sequencing Data
(Pracownia Diagnostyki Laboratoryjnej i Epigenetyki Klinicznej, Uniwersytet Rzeszowski, 2025-11-21) Kubis, Hubert
Wybrane aspekty metodyczne oznaczeń aktywności antyoksydacyjnej produktów żywnościowych zawierających białka i polifenole
(Uniwersytet Rzeszowski, 2025-11-28) Kut, Kacper Roman
Rozprawa doktorska obejmuje dwie komplementarne części poświęcone oznaczaniu aktywności antyoksydacyjnej w produktach żywnościowych zawierających polifenole i białka. W pierwszej przeanalizowano napary roślinne i przyprawy pod względem zawartości związków fenolowych, całkowitej zdolności przeciwutleniającej (TAC) oraz generowanego H₂O₂. Wykazano silną korelację między zawartością polifenoli a TAC oznaczaną metodami ABTS, DPPH, FRAP i CUPRAC, natomiast brak jednoznacznej korelacji z poziomem H₂O₂, który zależy zarówno od autooksydacji, jak i od zdolności ekstraktu do jego neutralizacji. Druga część pracy dotyczyła aktywności antyoksydacyjnej aminokwasów i modelowych białek poddanych denaturacji i trawieniu enzymatycznemu. Procesy te znacząco zwiększały aktywność białek dzięki lepszej dostępności reszt redoks-aktywnych, takich jak tyrozyna, tryptofan czy cysteina. Wykazano także tworzenie trwałego fioletowego adduktu ABTS-tyrozyna oraz dityrozyny, które mogą istotnie zakłócać wyniki testu ABTS i prowadzić do błędnej oceny potencjału przeciwutleniającego białek. Wyniki obu części pracy rzucają nowe światło na mechanizmy działania antyoksydantów w złożonych matrycach żywnościowych oraz na ograniczenia stosowanych metod. Podkreślono konieczność krytycznej interpretacji wyników i świadomego doboru procedur analitycznych.