Gaja. Historia prawdziwa Barbary Piórkowskiej w zwierciadle fikcji klimatycznej (climate fiction)

Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie powieści Gaja. Historia prawdziwa (2023) Barbary Piórkowskiej w kontekście fikcji klimatycznej. W utworze tym dostrzeżemy wpływy ekofeminizmu, obecnego w dualistycznej koncepcji świata przedstawionego. Świat męski utożsamiany jest z kulturą, nauką, świat kobiet to przestrzeń natury. Narratorkami opowieści są głównie kobiety, które łączy tajemnicza więź z przyrodą. Katastrofa ekologiczna nie jest rezultatem gwałtownego załamania się klimatu. Dzięki usytuowaniu zdarzeń w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości autorka podkreśla, iż katastrofa wynikająca z ocieplającego się klimatu jest następstwem procesu rozłożonego w czasie, dlatego też kluczową rolę odgrywa obserwowanie niepokojących sygnałów wysyłanych przez świat natury i podejmowanie działań mających na celu ich remisję.

This article is devoted to the analysis of the novel Gaia. True Story (2023) by Barbara Piórkowska in the context of climate fiction. In this novel we will notice the influence of ecofeminism, in presenting a dualistic concept of the world. The men’s world is identified with culture and science, while the women’s world is the space of nature. The story’s narrators are mainly women who share a mysterious bond with nature. The ecological catastrophe is not the result of a sudden climate breakdown. By locating events in the past, present and future, the author emphasizes that the catastrophe resulting from a warming climate is a consequence of a process spread over time, which is why it is of key importance to observe disturbing signals sent by the natural world and take actions to eliminate them.