Whose land is it, really? And whose story? Hosting human and non-human refugees in Amitav Ghosh’s Gun Island

Abstract

The word hospitality includes the sense of hostility and a reciprocal exchange among equals. The accelerating human and non-human migrations caused by climate change call for a reclaiming of that complexity. Historically, the stranger, the barbarian, was the one deprived of the logos, the one not operating the language of the political centre. If, however, following Merleau-Ponty, the logos becomes the property of the living world, then it is not the human who can offer hospitality to other human and non-human strangers, but they all become guests in the living world with varying degrees of agency. Amitav Ghosh’s Gun Island explores the complexity of the notion of the host and the barbarian, questioning the Western belief in the primacy of human logos. It is shown both in the plot line and in the form of the novel which re-enacts the interplay between two modes: logos and mythos.

Znaczenie słowa „gościnność” obejmuje jednocześnie poczucie wrogości, a zarazem równości pomiędzy gospodarzem i gościem. Migracje spowodowane zmianami klimatu wymagają zbadania złożoności tego terminu. Z punktu widzenia historii przybysze, czyli barbarzyńcy, byli pozbawieni logosu, jako że nie operowali językiem centrum politycznego. Jeśli jednak, zgodnie z Merleau-Ponty, przyjmiemy, że logos jest obecny w świecie przyrody, wtedy będziemy mogli zacząć postrzegać samych ludzi jako gości w świecie przyrody. Amitav Ghosh bada złożoność pojęć: gospodarz i barbarzyńca, kwestionując zachodnie przekonanie o pierwszeństwie ludzkiego logosu. Jest to widoczne zarówno w fabule, jak i w formie powieści, która odtwarza współdziałanie dwóch trybów: logosu i mythosu.