Globalization in highly developed countries and reasons for differentiation

The main goal of this paper is to show the level of globalization, its changes and the reasons of differentiation in highly developed countries. The advanced hypothesis states that a convergence process is taking place in the sphere of globalization. The research methods used were the following: historical, literature, descriptive analysis and statistical methods. Statistical data used in this paper come from KOF Globalization Index, and the World Bank Database. The research covered 16 countries of Western Europe, the USA, Canada, Japan, Australia and New Zealand. The time range of the research is 1990–2018. The conclusions of the study are as follows: highly developed countries are the most globalized. The level of globalization in individual countries varies, but the differences are not considerable. Medium-sized European countries are the most globalized, while non-European countries are the least globalized. The index of de jure globalization is much higher than the index of de facto globalization, especially in non-European countries. Starting from the 1990s, the level of globalization has increased significantly, although it has varied considerably. The highest increase was in the less globalized countries, the lowest in the most globalized ones. As a result, the differences between them have significantly decreased. Thus we can see the convergence in the sphere of globalization in highly developed countries. Differences in the level of globalization relate to land area, population number, population density, geographical location (distance from other highly developed countries) and participation in the integration process (countries that take part in it are virtually more globalized).

Głównym celem artykułu jest pokazanie zmian w poziomie globalizacji krajów wysoko rozwiniętych oraz przyczyn jego zróżnicowania. Postawiono hipotezę, że w krajach tych ma miejsce proces konwergencji w sferze globalizacji. Wykorzystano następujące metody badawcze: analiza historyczna, literatury, opisowa oraz metody statystyczne. Dane statystyczne wykorzystane w artykule pochodzą z KOF Globalization Index oraz World Bank Database. Badaniami objęto 16 krajów Europy Zachodniej oraz USA, Kanadę, Japonię, Australię i Nową Zelandię. Zakres czasowy badań to lata 1990–2018. Wnioski wynikające z badań są następujące: kraje wysoko rozwinięte są najbardziej zglobalizowane. Stopień globalizacji poszczególnych krajów jest zróżnicowany, ale różnice te nie są duże. Najbardziej zglobalizowane są kraje europejskie średniej wielkości, najmniej kraje pozaeuropejskie. Indeks globalizacji de jure jest znacznie wyższy w porównaniu z indeksem de facto, zwłaszcza w krajach pozaeuropejskich. W latach 1990–2018 poziom globalizacji zwiększył się znacznie, chociaż wzrost ten był zróżnicowany. Największy wzrost miał miejsce w krajach najmniej zglobalizowanych, a najmniejszy w krajach najbardziej zglobalizowanych. W efekcie różnice między nimi znacznie się zmniejszyły. Dlatego możemy mówić o procesie konwergencji w sferze globalizacji w krajach wysoko rozwiniętych. Na różnice w poziomie globalizacji poszczególnych krajów wpływają takie czynniki, jak: obszar kraju, liczba ludności, gęstość zaludnienia, położenie geograficzne (odległość od innych krajów wysoko rozwiniętych) oraz uczestnictwo w procesie integracyjnym (kraje, które uczestniczą w nim, są zdecydowanie bardziej zglobalizowane).