Tożsamość i trajektorie biograficzne kobiet doświadczających przemocy

Przedmiotem rozprawy uczyniono subiektywny obraz społecznej rzeczywistości kobiet doświadczających przemocy, którego celem było poznanie tożsamości i trajektorii biograficznych kobiet doświadczających przemocy. W pracy rozpoznano problem przemocy oraz sprecyzowano definicje tożsamości i trajektorii. Jako paradygmat pracy zaproponowano zaś teorię krytyczną z uwzględnieniem feminizmu radykalnego. W związku z paradygmatem pracy odwołano się do postmodernistycznej i dekonstrukcyjnej myśli feministycznej uznającej świat jako serię opowieści bądź tekstów, które wspierają połączenie wiedzy i opresji a badania oparte na metodzie ilościowej za nieprzedstawiające adekwatnych segmentów świata społecznego. W pracy zastosowano zatem badania jakościowe odnoszące się do metodologii teorii ugruntowanej, będącej konsekwencją założeń teoretycznych interakcjonizmu symbolicznego. Za najwłaściwszą metodę uznano autobiograficzny wywiad narracyjny. Rozprawa składa się z ośmiu rozdziałów. Pierwszy z nich wprowadza czytelnika w problematykę przemocy. Kolejny ukazuje pomoc udzielną osobom doświadczającym przemocy. Rozdział trzeci przedstawia charakterystykę kobiet doświadczających przemocy. Rozdział czwarty to wprowadzenie do empirycznej części rozprawy. W kolejnych czterech rozdziałach zawarto analizę i interpretację przeprowadzonych badań pozwalających dostrzec biograficzne struktury procesowe porządkujące historie życia kobiet doświadczających przemocy, w tym ich wewnętrzne rozwoje tożsamości.

The subject of dissertation is a subjective image of social reality of women experiencing violence, which aim was to recognize the identity and biographical trajectories of women experiencing violence. The problem of violence was identified and definitions of identity and trajectories were defined. The critical theory with radical feminism was proposed as a paradigm of the work. In relation to paradigm of the work, reference was made to the postmodernist and destructural feminist thought recognizing the world as series of stories or texts that support combination of knowledge and oppression, and research based on the quantitative method as not presenting adequate segments of the social world. Therefore, in the work were used qualitative research relating to the methodology of well-established theory, which is a consequence of theoretical assumptions of symbolic interaction. An autobiographical narrative intelligence was recognised as the appropriate method. The dissertation consists of eight chapters. The first introduces readers to violence. The next one shows the help provided to people experiencing violence. The third chapter presents characteristics of women experiencing violence. The fourth chapter is an introduction to the empirical part. The following four chapters include analysis and interpretation of conducted research in order to identify biographical procedural structures that organize the life stories of women experiencing violence, including their internal development of identity.