Korzeniobyt/kuratorstwo wystawy Piotra Pasiewicza

Korzeń to mantra artystyczna Piotra Pasiewicza. Forma korzenia pojawia się w jego malarstwie, grafikach, rysunkach, rzeźbach i fotografiach. Pasiewicza interesuje nieustający wzrost, stwarzanie, proces, a korzeń posiada wszystkie te cechy – żyje, rozrasta się i zmienia. Jest metaforą wielkiego wybuchu – czyli aktu stworzenia, który wg artysty wciąż się dzieje, dokonuje. Korzenie Pasiewicza to formy skoncentrowanej energii. Patrząc na prace artysty czujemy tę energię kształtu. Do tego dochodzi intensywny kolor i charakterystyczne jak sam artysta określa zakłócenia formy. Korzenie Pasiewicza są ekspansywne, wypełniają powierzchnię płótna czy papieru, a nawet ją rozsadzają, jakby chciały się wydostać. Wibrują i pulsują w oczach odbiorcy. Czujemy, że artysta sięga swoimi korzeniami w głąb. Czujemy to w środku. W środku istnienia – bytu, nagle to już nie są korzenie, ale tkanki, ścięgna, komórki... wg Pasiewicza wszystko jest ze sobą połączone i wszystko z siebie nawzajem wynika. Ta skoncentrowana energia jest również w samym artyście, kiedy widzimy jego nagą postać w zarejestrowanych w formie video performansach. Według niego nagi człowiek to silny człowiek. Nie mamy wątpliwości, że w tym ciele artysty, które widzimy w zapisach video, jest mocna obecność. Obecność, która przyciąga, od której nie potrafimy oderwać wzroku. Ta obecność jest pełna pewności swojego istnienia, harmonii z przyrodą ale jednocześnie buduje napięcie – bo jest odważna, bo czegoś chce, testuje swoją i widza wytrzymałość. Jest nieprzewidywalna jak nasze życie – byt.