Przedmiotem artykułu jest analiza i ocena ustanowionego ustawą z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych nowego systemu doręczeń elektronicznych z perspektywy współdziałania podmiotów publicznych i niepublicznych w procesie doręczania korespondencji i wpływu przyjętych rozwiązań na ochronę praw jednostki – adresata pism organów administracji publicznej i sądów. Immanentną cechą rozwiązań prawnych dotyczących doręczania pism za pośrednictwem publicznej bądź kwalifikowanej usługi rejestrowanego doręczenia elektronicznego oraz publicznej usługi hybrydowej jest współdziałanie w celu doręczenia korespondencji podmiotów publicznych oraz podmiotów niepublicznych o różnym charakterze. Stopień złożoności przyjętych regulacji oraz ich mankamenty, jak również wyzwania natury technicznej mogą negatywnie wpływać na ochronę praw jednostki mimo pozytywnych założeń reformy związanych ze standardami domyślnej cyfrowości, powszechności i dostępności doręczeń elektronicznych.

The subject of the paper is the analysis and assessment of the new electronic delivery system established by the Act of 18 November 2020 from the perspective of cooperation between public and non-public entities in the process of delivering correspondence and the impact of the adopted solutions on the protection of the rights of the individual – the addressee of letters from public administration authorities and courts. An inherent feature of legal solutions regarding the delivery of letters via a public or qualified electronic registered delivery service and a public hybrid service is cooperation to deliver correspondence between public entities and non-public entities of various nature. The degree of complexity of the adopted regulations and their shortcomings, as well as technical challenges may adversely affect the protection of individual rights, despite the positive assumptions of the reform related to the digital-by-default, inclusiveness and accessibility standards of electronic delivery.