Dopuszczalność wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie dokumentów prywatnych mających moc dowodową dokumentów urzędowych z perspektywy nowelizacji k.p.c. z 2019 r.

Przedmiotem niniejszego artykułu jest spór w doktrynie oraz orzecznictwie dotyczący dopuszczalności wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie dołączonego do pozwu dokumentu prywatnego o mocy dowodowej dokumentów urzędowych. W opracowaniu przybliżono różne rodzaje dokumentów w polskim postępowaniu cywilnym oraz zachodzące między nimi różnice z perspektywy ustawowego katalogu podstaw wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Ze względu na nowelizację k.p.c. dokonaną ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw konieczne było ponowne dokonanie analizy powyższego zagadnienia, jak i kwestii aktualności uchwały Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2009 r. (sygn. III CZP 65/09) dopuszczającej stosowanie wobec wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszy sekurytyzacyjnych analogii z obowiązującego wówczas art. 485 § 3 k.p.c.

The subject of this article is the dispute in doctrine and judicature concerning admissibility of issuing by a courts an order for payment in an order for payment procedure basing on private documents with probative force of official documents. The article presents various types of documents in polish civil proceedings and the differences between them, from the perspective of the statutory catalog of grounds for issuing an order for payment. Due to the amendment to the Code of Civil Procedure, it was necessary to reanalyze the above issue, as well as the validity of the resolution of the Supreme Court of 7 October 2009 (III CZP 65/09), which allows to exertion the analogy to the abstract from the books of accounts of securitization funds to be applied to art. 485 § 3 k.p.c.